Załóż temat 'SJ znienawidzona sekta' i wklejaj co chcesz
omówienia , pomówienia , oskarżenia ... co zechcesz , wolny kraj
podobno
dario_ronin [Usunięty]
Wysłany: Sob Wrz 10, 2016 13:17
" Nie miłujcie świata ani tego, co na świecie.
Jeżeli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości do Ojca;
ponieważ wszystko na świecie —
pragnienie ciała i pragnienie oczu, i popisywanie się swymi środkami do życia —
nie pochodzi od Ojca, lecz pochodzi od świata.
Ponadto świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale
kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki."
" Jeżeli mnie miłujecie, będziecie przestrzegać moich przykazań;
a ja poproszę Ojca i da wam innego wspomożyciela, aby był z wami na wieki —
ducha prawdy, którego świat nie może otrzymać, ponieważ ani go nie widzi, ani go nie zna.
Wy go znacie, ponieważ z wami pozostaje i jest w was.
Nie zostawię was osieroconych. Przyjdę do was.
Jeszcze trochę, a świat mnie więcej nie zobaczy, ale wy mnie zobaczycie,
ponieważ ja żyję i wy żyć będziecie.
W owym dniu będziecie wiedzieć, że ja jestem w jedności z moim Ojcem,
a wy w jedności ze mną, ja zaś w jedności z wami.
Kto ma moje przykazania i przestrzega ich, ten mnie miłuje.
A tego, kto mnie miłuje, umiłuje mój Ojciec i ja go umiłuję, i wyraźnie mu się pokażę."
D
dario_ronin [Usunięty]
Wysłany: Pon Wrz 12, 2016 18:52
Jak czytać Biblię ze zrozumieniem
Przysłów 8:30
"wtedy ja byłam obok niego mistrzowskim wykonawcą i byłam kimś, kogo dzień w dzień szczególnie miłował, ja zaś wciąż się przed nim weseliłam, weseląc się żyzną krainą jego ziemi, a rzeczy, które miłowałam, były u synów ludzkich. "
mowa o ?
Jezusie , Synu Bożym w przedludzkim bycie.
(Jana 1:1) Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem.
(Jana 1:14) A Słowo stał się ciałem i przebywał wśród nas, i widzieliśmy chwałę jego, chwałę, jaka się od ojca należy jednorodzonemu synowi; i był pełen życzliwości niezasłużonej i prawdy.
(Kol.1:15) On jest obrazem niewidzialnego Boga, pierworodnym wszelkiego stworzenia
(Mich.5:2) „A ty, Betlejem Efrata, zbyt małe, by się znaleźć między tysiącami Judy, z ciebie mi wyjdzie ten, który ma zostać władcą w Izraelu; pochodzenie jego od czasów zamierzchłych, od dni czasu niezmierzonego.
(Jana 1:3) Wszystko zaczęło istnieć przez niego, a bez niego nic nie zaczęło istnieć. Tym, co zaczęło istnieć
(Jana 8:58) Jezus im rzekł: „Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Zanim Abraham zaczął istnieć, ja już byłem”.
(Jana 17:5) Teraz więc ty, Ojcze, otocz mnie przy sobie tą chwałą, którą miałem przy tobie, zanim był świat.
(Kolosan 1:16) bo za jego pośrednictwem zostało stworzone wszystko inne w niebiosach i na ziemi, co widzialne i co niewidzialne — czy to trony, czy zwierzchnictwa, czy rządy, czy władze. Wszystko inne zostało stworzone poprzez niego i dla niego.
(Psalm 33:6) Słowem Jehowy zostały uczynione niebiosa, a duchem jego ust cały ich zastęp.
(Jeremiasza 10:12) To on utworzył ziemię swą mocą, on utwierdził żyzną krainę swoją mądrością i on swym zrozumieniem rozpostarł niebiosa.
(Kolosan 1:17) On też jest przed wszystkim innym i za jego pośrednictwem wszystko inne zostało powołane do istnienia,
(Rodzaju 1:26) I przemówił Bóg: „Uczyńmy człowieka na nasz obraz, na nasze podobieństwo, i niech im będą podporządkowane ryby morskie i latające stworzenia niebios oraz zwierzęta domowe i cała ziemia, jak również wszelkie inne poruszające się zwierzę, które się porusza po ziemi”.
(Izajasza 42:1) Oto mój sługa, którego mocno trzymam! Mój wybrany, którego moja dusza obdarzyła uznaniem! Włożyłem w niego mego ducha. On przyniesie narodom sprawiedliwość.
(Mateusza 3:17) Oto też rozległ się głos z niebios, mówiący: „To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem”.
Uosobiona mądrość.
Biblijne informacje na temat Słowa dokładnie odpowiadają opisowi z Przysłów 8:22-31. Mądrości nadano tutaj cechy osoby; przedstawiono ją tak, jakby potrafiła mówić i działać (Prz 8:1).
W pierwszych wiekach naszej ery wielu pisarzy podających się za chrześcijan uważało, że jest to symboliczna charakterystyka przedludzkiego bytu Syna Bożego. Zważywszy na rozpatrywane powyżej wersety, nie ulega wątpliwości, że Jehowa rzeczywiście „utworzył” Syna „jako początek swej drogi, najwcześniejsze ze swych dawnych dzieł”, i że podczas stwarzania ziemi był on „obok niego [Jehowy] mistrzowskim wykonawcą” — jak podano w tym fragmencie Księgi Przysłów.
To prawda, iż w języku hebrajskim (podobnie jak w polskim i wielu innych) rzeczowniki mają rodzaj gramatyczny i wyraz „mądrość” zawsze jest rodzaju żeńskiego. Odnosi się to także do wersetów mówiących o uosobionej mądrości, co jednak w żadnym wypadku nie zaprzecza temu, iż wyobraża ona pierworodnego Syna Bożego. W zdaniu „Bóg jest miłością” (1Jn 4:8) greckie słowo „miłość” też jest rodzaju żeńskiego, choć na pewno nie można tego powiedzieć o Bogu. Salomon, główny pisarz Księgi Przysłów (Prz 1:1), zastosował do siebie tytuł kohélet („zgromadzający”; Kzn 1:1), który po hebrajsku również ma rodzaj żeński.
Mądrość uwidacznia się dopiero wtedy, gdy zostaje w jakiś sposób wyrażona. Bóg dał wyraz swej mądrości w dziele stwórczym (Prz 3:19, 20), ale uczynił to poprzez swego Syna.
Przez niego objawił też swoje mądre zamierzenie wobec ludzkości, w którym Syn odgrywa kluczową rolę. Właśnie dlatego apostoł mógł oświadczyć, że Chrystus Jezus reprezentuje „moc Bożą i mądrość Bożą” i że „stał się dla nas mądrością od Boga, a także prawością i uświęceniem, i uwolnieniem na podstawie okupu”.
Co znaczą słowa modlitwy: "Chleba naszego powszedniego daj nam Panie"
JW
dario_ronin [Usunięty]
Wysłany: Pon Wrz 19, 2016 10:32
Witold Jarmolowicz napisał/a:
Co znaczą słowa modlitwy:
W tamtych czasach chleb był tak istotnym składnikiem pożywienia, że w językach hebrajskim i greckim zwrot „jeść chleb” znaczył ogólnie „jeść posiłek”.
Żydzi w I wieku wypiekali chleb z pszenicy i jęczmienia, jak również z owsa, orkiszu czy prosa.
W wersecie tym „chleb” oznacza pokarm w sensie ogólnym, a Jezus chciał nas nauczyć, że w sprawie zabiegania o codzienne pożywienie możemy polegać na Bogu.
„Macie więc modlić się w ten sposób:
„‚Nasz Ojcze w niebiosach, niech będzie uświęcone twoje imię. 10 Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi. 11 Daj nam dzisiaj naszego chleba na ten dzień; Ew. Mateusza
„Kiedy się modlicie, mówcie: ‚Ojcze, niech będzie uświęcone twoje imię. Niech przyjdzie twoje królestwo. 3 Daj nam naszego chleba na ten dzień według potrzeby dnia. Ew. Łukasza
(Psalm 37:25) Byłem młodzieńcem i już się zestarzałem, lecz nie widziałem prawego, który byłby całkowicie opuszczony, ani jego potomstwa, by szukało chleba.
(Przysłów 30:8) Oddal ode mnie nieprawdę i słowo kłamliwe. Nie daj mi ani ubóstwa, ani bogactwa. Pozwól mi jeść pokarm, który mi wyznaczono,
(Mateusza 6:34) Nigdy się zatem nie zamartwiajcie o następny dzień, gdyż następny dzień będzie miał własne zmartwienia. Każdy dzień ma dosyć własnego zła.
(1 Tymoteusza 6:8) Mając więc wyżywienie i odzież oraz schronienie, będziemy z tego zadowoleni.
Mówiąc o „chlebie na ten dzień”, Jezus zapewne miał na myśli nasze bieżące potrzeby.
Dlatego wskazał, jak Jehowa „przyodziewa” kwiaty polne, po czym rzekł: „Czy tym bardziej nie przyodzieje was, małowierni? Nigdy więc nie zamartwiajcie się i nie mówcie: (...) ‚Co na siebie włożymy?’”. Na zakończenie powtórzył tę ważną radę: „Nigdy się zatem nie zamartwiajcie o następny dzień” (Mat. 6:30-34). Słowa te uświadamiają nam, że nie powinniśmy być materialistami, lecz raczej cieszyć się z możliwości zaspokajania podstawowych codziennych potrzeb. Mogą one obejmować odpowiednie warunki mieszkaniowe, pracę pozwalającą utrzymać rodzinę oraz mądrość w dbaniu o zdrowie. Gdybyśmy jednak modlili się tylko o zaspokojenie takich fizycznych potrzeb, wskazywałoby to na brak równowagi. Mamy przecież jeszcze potrzeby duchowe, które są znacznie ważniejsze.
Wzmianka dotycząca „naszego chleba na ten dzień” powinna nam też przypominać, że potrzebujemy pokarmu duchowego. Jezus oświadczył: „Nie samym chlebem ma żyć człowiek, lecz każdą wypowiedzią, która przechodzi przez usta Jehowy” (Mat. 4:4).
Jehowa nie obiecuje swym sługom bogactwa materialnego w teraźniejszym świecie, zapewnia ich jednak, że będą mieć to, czego naprawdę potrzebują.
Dar
dario_ronin [Usunięty]
Wysłany: Pon Wrz 19, 2016 13:21
'troszkę' więcej o chlebie z czasów biblijnych
Produkt spożywczy wypiekany z mąki, często z dodatkiem zakwasu. Chleb (hebr. léchem, gr. ártos) stanowił podstawowe pożywienie wielu starożytnych ludów; sztuka jego wypieku była dobrze znana m.in. Izraelitom, Egipcjanom, Grekom i Rzymianom. Nawet w obecnych czasach w niektórych rejonach Bliskiego Wschodu chleb wciąż jest najważniejszym artykułem żywnościowym. W Biblii słowo „chleb” niekiedy odnosi się ogólnie do pokarmu, np. w Rodzaju 3:19 i w Modlitwie Pańskiej, zawierającej prośbę: „Daj nam dzisiaj naszego chleba na ten dzień” (Mt 6:11; por. Kzn 10:19, przyp. w NW).
Hebrajczycy do wyrobu chleba używali na ogół mąki pszennej lub jęczmiennej. Pszenica była droższa, więc ludzie często musieli się zadowolić chlebem jęczmiennym. Wspomniano o nim w Sędziów 7:13, 2 Królów 4:42 i Jana 6:9, 13. Mąka z moździerza była dość grubo utarta. Jednak używano także „wybornej mąki” (Rdz 18:6; Kpł 2:1; 1Kl 4:22). Mannę, którą Jehowa Bóg dostarczał Izraelitom podczas wędrówki po pustkowiu, mielono w żarnach lub ucierano w moździerzu (Lb 11:8).
Zazwyczaj codziennie mielono zboże i pieczono świeży chleb; często były to przaśniki (hebr. maccáh). Mąkę po prostu mieszano z wodą i wyrabiano ciasto bez dodawania zakwasu. Przy pieczeniu chleba na zakwasie na ogół używano kawałka ciasta zostawionego z poprzedniego wypieku. Rozrabiano go z wodą, mieszano z mąką, a następnie wyrabiano i odstawiano do wyrośnięcia (Gal 5:9).
Pewne wypieki Izraelici składali Jehowie jako dary ofiarne (Kpł 2:4-13). Ofiary ogniowe nie mogły zawierać zakwasu — w przeciwieństwie do tych, których nie spalano na ołtarzu (Kpł 7:13; 23:17). Ponadto chleba pieczonego na zakwasie nie wolno było jeść podczas Paschy i związanego z nią Święta Przaśników (Wj 12:8, 15, 18).
Duże znaczenie chleba w codziennym życiu potwierdzają częste wzmianki o nim w Biblii. Na przykład zanim Melchizedek pobłogosławił Abrahama, „wyniósł chleb i wino” (Rdz 14:18). Gdy Abraham odsyłał Hagar i Ismaela, „wziął chleb oraz bukłak wody i dał to Hagar” (Rdz 21:14). Uwięzionemu Jeremiaszowi przyznano jako dzienną rację „okrągły bochenek chleba” (Jer 37:21). Jezus Chrystus dwukrotnie w cudowny sposób rozmnożył chleb, by nakarmić wielkie tłumy (Mt 14:14-21; 15:32-37). Swych naśladowców nauczył się modlić o „chleb na ten dzień według potrzeby dnia” (Łk 11:3). A psalmista słusznie oświadczył, iż to Jehowa Bóg daje „chleb, który krzepi serce śmiertelnika” (Ps 104:15).
Znaczenie przenośne. Słowa „chleb” wielokrotnie użyto w Biblii w znaczeniu przenośnym. Na przykład Jozue i Kaleb tak wyrazili się do Izraelitów o mieszkańcach Kanaanu: „Są dla nas chlebem” (Lb 14:9). Najwyraźniej chcieli przez to powiedzieć, że Izraelici łatwo pokonają nieprzyjaciół i dzięki temu staną się silniejsi. W Psalmie 80:5 o ich Pasterzu, Jehowie, napisano: „Tyś kazał im jeść chleb łez”, co zapewne wskazywało na wielki smutek spowodowany popadnięciem w niełaskę u Boga. O Jehowie wspomniano również, że daje swemu ludowi „chleb udręki oraz wodę uciemiężenia” (Iz 30:20). Wzmianka ta najprawdopodobniej odnosi się do ciężkich warunków podczas oblężenia, które miały się stać dla ludzi czymś tak normalnym jak chleb i woda.
Niegodziwcy, którzy „nie zasną, dopóki nie popełnią zła”, według Księgi Przysłów ‛żywią się chlebem niegodziwości’ (Prz 4:14-17). Ludzie tacy niejako karmią się nikczemnymi czynami. O kimś, kto podstępem zdobywa środki do życia, w Przysłów 20:17 powiedziano: „Miły jest człowiekowi chleb zdobyty fałszem, lecz potem jego usta napełnią się żwirem”. A dobra i pracowita żona „nie je chleba lenistwa” (Prz 31:27).
Symboliczne wzmianki o chlebie mają w Biblii także wydźwięk pozytywny. W Izajasza 55:2 wykazano, że duchowe dary od Jehowy są znacznie cenniejsze niż dobra materialne: „Czemu płacicie pieniędzmi za to, co nie jest chlebem, i czemu mozolicie się nad tym, co nie syci? Słuchajcie mnie uważnie i jedzcie to, co dobre, a wasza dusza niech się wielce rozkoszuje tłustością”.
Gdy Jezus ustanawiał Pamiątkę swej śmierci (14 Nisan 33 n.e.), „wziął chleb i pobłogosławiwszy, połamał go, a dając uczniom, rzekł: ‚Bierzcie, jedzcie. To oznacza moje ciało’” (Mt 26:26). Ten chleb wyobrażał ciało, które Jezus miał ofiarować za swoich uczniów (Łk 22:19; 1Ko 11:23, 24).
Jakiś rok wcześniej Jezus Chrystus wyjaśnił, co różni mannę spożywaną przez Izraelitów na pustkowiu od „chleba, który zstępuje z nieba”. Otwarcie oznajmił: „Ja jestem chlebem życia”. Wskazał, że to on jest „chlebem żywym, który zstąpił z nieba”, i dodał: „Jeśli ktoś je z tego chleba, będzie żył na wieki; chlebem zaś, który ja dam, jest moje ciało za życie świata” (Jn 6:48-51). Ten chleb należy ‛jeść’ symbolicznie — okazując wiarę w ofiarę złożoną z doskonałego ludzkiego ciała Jezusa (Jn 6:40). Po wstąpieniu do nieba Jezus przedstawił wartość ofiary okupu swemu Ojcu, Jehowie Bogu. Na jej podstawie może obdarzyć życiem wszystkich posłusznych ludzi. A zatem za pośrednictwem Jezusa Chrystusa — który zgodnie z proroctwem Bożym urodził się w Betlejem, co znaczy „dom chleba” (Mi 5:2; Łk 2:11) — życiodajny „chleb” udostępniany jest każdemu, kto przejawia wiarę (Jn 6:31-35).
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
Akademia Zdrowia Dan-Wit informuje, że na swoich stronach internetowych stosuje pliki cookies - ciasteczka. Używamy cookies w celu umożliwienia funkcjonowania niektórych elementów naszych stron internetowych, zbierania danych statystycznych i emitowania reklam. Pliki te mogą być także umieszczane na Waszych urządzeniach przez współpracujące z nami firmy zewnętrzne. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Dowiedz się więcej o celu stosowania cookies oraz zmianie ustawień ciasteczek w przeglądarce.
