soook Pomógł: 10 razy Dołączył: 04 Sie 2010 Posty: 389
Wysłany: Sob Sie 28, 2010 17:18
To jest tak: akademicy szkiełkiem i okiem , opisują . I co z tego ? Czy jakaś teoria , definicja , pisana czy prelegowana ,coś wykreuje? To jest martwe . Nie pouczaj naukowcu na cienkim papierze , tłumu słuchaczy.... tylko ,zrób. Dla siebie, otoczenia , Ziemi , Wszechświatów . Cofanie się. Nie mówię , co ma być niepomyślnego w Polsce . Wypycham to , poza strefę Europy. Dalej. poza Planetę .
Niezwykłe urządzenia zastąpią na lotnisku ludzi
30 sty, 22:08 RZ / PAP
Lotnisko w Manchesterze, w Anglii, jako pierwsze w świecie wprowadzi od poniedziałku hologramy o ludzkiej sylwetce przygotowujące pasażerów do kontroli bagażu podręcznego - donosi w komunikacie biuro prasowe lotniska.
Dwa wpadające w oko hologramy - John i Julie - wymodelowane na dwojgu pracownikach lotniska Johnie Walshu i Julie Capper, nigdy nie będę w złym humorze, lecz zawsze eleganckie, uśmiechnięte i wyspane.
Nagranym głosem będą przypominać pasażerom, że na pokład samolotu nie wolno wnosić płynów, ani ostrych przedmiotów i że muszą okazać kartę pokładową.
Materiał, z którego zrobione są ludzkie hologramy zapewnia maksimum przezroczystości i trwałości. Na powierzchnię przewyższającą jakością szkło nałożone jest wideo o dużej rozdzielczości stwarzające iluzję żywego człowieka.
Wrażenie ma być tak sugestywne, że pasażerowie będą okazywali hologramom paszporty do kontroli.
Dotychczas ten rodzaj technologii był wykorzystywany tylko w przemyśle muzycznym przy produkcji filmowych migawek i teledysków.
- Od wprowadzenia zakazu wnoszenia płynów na pokład samolotu upłynęły cztery lata i wielu podróżnych o nim zapomina. Bez większego efektu przypominaliśmy im o tym plakatami i wykorzystując aktorów ucharakteryzowanych na dezodoranty. Teraz spróbujemy z hologramem - mówi Julie Armstrong, szefowa działu obsługi klientów.
Inną korzyścią będzie to, że informowanie o zakazie wnoszenia płynów nie będzie odciągało pracowników od innych prac, hologramy zajmują mniej miejsca niż np. stoisko informacyjne, a kolejki do kontroli bagażu podręcznego skrócą się.
- Mój hologram jest tak prawdziwy, że zastanawiam się, czy nie mogłabym go wysłać na jakąś nasiadówkę zamiast samej brać w niej udział i czy ktoś by zauważył różnicę - Julie Capper zdradza swoje wirtualne marzenia.
Z punktu widzenia pracodawcy niewątpliwą zaletą hologramów jest także i to, że nie trzeba im płacić.
Not to mention the question of which way it goes...
by Tim Folger
From the June 2007 issue; published online June 12, 2007
No one keeps track of time better than Ferenc Krausz. In his lab at the Max Planck Institute of Quantum Optics in Garching, Germany, he has clocked the shortest time intervals ever observed. Krausz uses ultraviolet laser pulses to track the absurdly brief quantum leaps of electrons within atoms. The events he probes last for about 100 attoseconds, or 100 quintillionths of a second. For a little perspective, 100 attoseconds is to one second as a second is to 300 million years.
But even Krausz works far from the frontier of time. There is a temporal realm called the Planck scale, where even attoseconds drag by like eons. It marks the edge of known physics, a region where distances and intervals are so short that the very concepts of time and space start to break down. Planck time—the smallest unit of time that has any physical meaning—is 10-43 second, less than a trillionth of a trillionth of an attosecond. Beyond that? Tempus incognito. At least for now.
Efforts to understand time below the Planck scale have led to an exceedingly strange juncture in physics. The problem, in brief, is that time may not exist at the most fundamental level of physical reality. If so, then what is time? And why is it so obviously and tyrannically omnipresent in our own experience? “The meaning of time has become terribly problematic in contemporary physics,” says Simon Saunders, a philosopher of physics at the University of Oxford. “The situation is so uncomfortable that by far the best thing to do is declare oneself an agnostic.”
The trouble with time started a century ago, when Einstein’s special and general theories of relativity demolished the idea of time as a universal constant. One consequence is that the past, present, and future are not absolutes. Einstein’s theories also opened a rift in physics because the rules of general relativity (which describe gravity and the large-scale structure of the cosmos) seem incompatible with those of quantum physics (which govern the realm of the tiny). Some four decades ago, the renowned physicist John Wheeler, then at Princeton, and the late Bryce DeWitt, then at the University of North Carolina, developed an extraordinary equation that provides a possible framework for unifying relativity and quantum mechanics. But the Wheeler-DeWitt equation has always been controversial, in part because it adds yet another, even more baffling twist to our understanding of time.
“One finds that time just disappears from the Wheeler-DeWitt equation,” says Carlo Rovelli, a physicist at the University of the Mediterranean in Marseille, France. “It is an issue that many theorists have puzzled about. It may be that the best way to think about quantum reality is to give up the notion of time—that the fundamental description of the universe must be timeless.”
No one has yet succeeded in using the Wheeler-DeWitt equation to integrate quantum theory with general relativity. Nevertheless, a sizable minority of physicists, Rovelli included, believe that any successful merger of the two great masterpieces of 20th-century physics will inevitably describe a universe in which, ultimately, there is no time.
The possibility that time may not exist is known among physicists as the “problem of time.” It may be the biggest, but it is far from the only temporal conundrum. Vying for second place is this strange fact: The laws of physics don’t explain why time always points to the future. All the laws—whether Newton’s, Einstein’s, or the quirky quantum rules—would work equally well if time ran backward. As far as we can tell, though, time is a one-way process; it never reverses, even though no laws restrict it.
“It’s quite mysterious why we have such an obvious arrow of time,” says Seth Lloyd, a quantum mechanical engineer at MIT. (When I ask him what time it is, he answers, “Beats me. Are we done?”) “The usual explanation of this is that in order to specify what happens to a system, you not only have to specify the physical laws, but you have to specify some initial or final condition.”
The mother of all initial conditions, Lloyd says, was the Big Bang. Physicists believe that the universe started as a very simple, extremely compact ball of energy. Although the laws of physics themselves don’t provide for an arrow of time, the ongoing expansion of the universe does. As the universe expands, it becomes ever more complex and disorderly. The growing disorder—physicists call it an increase in entropy—is driven by the expansion of the universe, which may be the origin of what we think of as the ceaseless forward march of time.
Time, in this view, is not something that exists apart from the universe. There is no clock ticking outside the cosmos. Most of us tend to think of time the way Newton did: “Absolute, true and mathematical time, of itself, and from its own nature, flows equably, without regard to anything external.” But as Einstein proved, time is part of the fabric of the universe. Contrary to what Newton believed, our ordinary clocks don’t measure something that’s independent of the universe. In fact, says Lloyd, clocks don’t really measure time at all.
“I recently went to the National Institute of Standards and Technology in Boulder,” says Lloyd. (NIST is the government lab that houses the atomic clock that standardizes time for the nation.) “I said something like, ‘Your clocks measure time very accurately.’ They told me, ‘Our clocks do not measure time.’ I thought, Wow, that’s very humble of these guys. But they said, ‘No, time is defined to be what our clocks measure.’ Which is true. They define the time standards for the globe: Time is defined by the number of clicks of their clocks.”
Rovelli, the advocate of a timeless universe, says the NIST timekeepers have it right. Moreover, their point of view is consistent with the Wheeler-DeWitt equation. “We never really see time,” he says. “We see only clocks. If you say this object moves, what you really mean is that this object is here when the hand of your clock is here, and so on. We say we measure time with clocks, but we see only the hands of the clocks, not time itself. And the hands of a clock are a physical variable like any other. So in a sense we cheat because what we really observe are physical variables as a function of other physical variables, but we represent that as if everything is evolving in time.
“What happens with the Wheeler-DeWitt equation is that we have to stop playing this game. Instead of introducing this fictitious variable—time, which itself is not observable—we should just describe how the variables are related to one another. The question is, Is time a fundamental property of reality or just the macroscopic appearance of things? I would say it’s only a macroscopic effect. It’s something that emerges only for big things.”
The problem, in brief, is that time may not exist at the most fundamental level of physical reality.
By “big things,” Rovelli means anything that exists much above the mysterious Planck scale. As of now there is no physical theory that completely describes what the universe is like below the Planck scale. One possibility is that if physicists ever manage to unify quantum theory and general relativity, space and time will be described by some modified version of quantum mechanics. In such a theory, space and time would no longer be smooth and continuous. Rather, they would consist of discrete fragments—quanta, in the argot of physics—just as light is composed of individual bundles of energy called photons. These would be the building blocks of space and time. It’s not easy to imagine space and time being made of something else. Where would the components of space and time exist, if not in space and time?
As Rovelli explains it, in quantum mechanics all particles of matter and energy can also be described as waves. And waves have an unusual property: An infinite number of them can exist in the same location. If time and space are one day shown to consist of quanta, the quanta could all exist piled together in a single dimensionless point. “Space and time in some sense melt in this picture,” says Rovelli. “There is no space anymore. There are just quanta kind of living on top of one another without being immersed in a space.”
Rovelli has been working with one of the world’s leading mathematicians, Alain Connes of the College of France in Paris, on this notion. Together they have developed a framework to show how the thing we experience as time might emerge from a more fundamental, timeless reality. As Rovelli describes it, “Time may be an approximate concept that emerges at large scales—a bit like the concept of ‘surface of the water,’ which makes sense macroscopically but which loses a precise sense at the level of the atoms.”
Realizing that his explanation may only be deepening the mystery of time, Rovelli says that much of the knowledge that we now take for granted was once considered equally perplexing. “I realize that the picture is not intuitive. But this is what fundamental physics is about: finding new ways of thinking about the world and proposing them and seeing if they work. I think that when Galileo said that the Earth was spinning crazily around, it was utterly incomprehensible in the same manner. Space for Copernicus was not the same as space for Newton, and space for Newton was not the same as space for Einstein. We always learn a little bit more.”
Einstein, for one, found solace in his revolutionary sense of time. In March 1955, when his lifelong friend Michele Besso died, he wrote a letter consoling Besso’s family: “Now he has departed from this strange world a little ahead of me. That means nothing. People like us, who believe in physics, know that the distinction between past, present, and future is only a stubbornly persistent illusion.”
Rovelli senses another temporal breakthrough just around the corner. “Einstein’s 1905 paper came out and suddenly changed people’s thinking about space-time. We’re again in the middle of something like that,” he says. When the dust settles, time—whatever it may be—could turn out to be even stranger and more illusory than even Einstein could imagine.
The universe probably isn’t a giant hologram after all
Alasdair Wilkins — One of the strangest and most exotic theories to come out of theoretical physics is that the entire universe is a projection of a two-dimensional shell. But the latest evidence suggests the cosmic hologram really is just a crazy theory.
While the notion of a holographic universe opens itself up to all sorts of fanciful interpretations (we had some fun with the idea a while back), the actual theory is fairly...well, "straightforward" isn't really the word. Basically, certain subsets of string theory tell us that it's possible to encode all the information of a 3D volume onto a 2D structure at its boundary.
By extension, the entire universe might just be the 3D projection of information found on a 2D information structure at the edge of the universe. The 3D hologram that we experience is just how the 2D structure is perceived at macroscopic scales or low energy levels. OK, fine...it's still a pretty wild idea, but what it really speaks to is the basic quantum structure of the universe, and certainly not that our existence is somehow less "real" because of it.
Anyway, the idea picked up some support with the findings of GEO 600, a gravitational wave detector located in Germany. The detector found that, at incredibly small scales, there was actually a certain degree of blurriness in the data, as though we were only looking at the "pixels" being projected onto the hologram from the 2D universe.
But now new results have come in from the European Space Agency's Integral gamma-ray observatory, whose instruments are just as precise as those of the GEO 600. The observatory can measure gamma-ray bursts, and depending on their behavior it can determine whether the universe really does become "grainy" at super-small scales. The observatory has measured an extremely bright gamma-ray burst as it traveled 300 million light-years towards Earth, and the results were unmistakable: there were no signs of blurriness.
What's more, we can be sure that there was no blurriness down to 10^-48 meter. That's ten trillion times smaller than the Planck length, which is considered the fundamental unit of length in quantum mechanics. Indeed, it's not at all clear whether it's even possible for there to be distances shorter than the Planck length, at least not in our current understanding of quantum mechanics.
For its part, GEO 600 had detected quantum fuzziness at scales of 10^-16 meter, which is ten quintillion the size of the Planck length. There's no easy way to reconcile these two results without saying that one or the other was in error, and the burden of proof probably has to be on GEO 600, since it's the more dramatic result. It's possible that some exotic factors may affect the gamma-ray photons that were measured by the observatory so that they don't show signs of quantum fuzziness, but that's probably the least plausible conclusion based on the current evidence.
None of this rules out the holographic universe - if nothing else, the holographic principle is still hugely useful to understanding quantum mechanics. But it looks like, if our universe really is a hologram, then the evidence for that exists on scales so impossibly small that they lay beyond our abilities to probe. So then, it's probably best to leave the cosmic hologram as an interesting idea, and - at least for now - not much more.
Source for the geeks:
We May Not Live in a Hologram After All:
Jak miałem 14 lat, to już wtedy podejrzewałem, że mogę się znajdować w jakimś laboratorium przyszłości, które prowadzi eksperymenty i bada ludzkie reakcje na różne sytuacje życiowe. Myślałem że wszystko co widzę, słyszę i odczuwam może być tylko projekcją dostarczaną ze ścian jakiegoś małego inkubatora w którym się znajduję od początku. 4 lata po tych refleksjach pojawił się film "Matrix". Niektórzy się podniecali, że ten film jako pierwszy odkrył taką możliwość fałszu, tymczasem podobne motywy istniały już kilkadziesiąt lat temu w powieściach Leśmiana bodajże.
Ostatnio zmieniony przez yarosh1980 Nie Sty 08, 2012 13:29, w całości zmieniany 3 razy
krzysztof2 Pomógł: 25 razy Dołączył: 14 Maj 2009 Posty: 756
"EFEKT IZAJASZA.Gdy modlitwa i proroctwa łączą się z fizyką kwantową",Gregg Braden ,Wydawnictwo: Studio Astropsychologii
( pozycja zawiera kilkanaście stron przypisów )
http://www.gandalf.com.pl/b/efekt-izajasza/
Magdalinha Pomogła: 22 razy Dołączyła: 16 Paź 2008 Posty: 881 Skąd: Warszawa
Wysłany: Śro Sty 18, 2012 10:55
yarosh1980 napisał/a:
Jak miałem 14 lat, to już wtedy podejrzewałem, że mogę się znajdować w jakimś laboratorium przyszłości, które prowadzi eksperymenty i bada ludzkie reakcje na różne sytuacje życiowe. Myślałem że wszystko co widzę, słyszę i odczuwam może być tylko projekcją dostarczaną ze ścian jakiegoś małego inkubatora w którym się znajduję od początku.
Jest prosta recepta na takie wrażenia: intensywny sport albo jakaś ciężka fizyczna praca - zaczynasz czuć bardzo wyrażnie swoją fizyczność i czujesz, że Twoje życie nie jest jakąś projekcją. Myśliciele nie słyną z szarżowania swoją fizycznością. A wyobraźnia ludzka jest wspaniałą rzeczą.
film "Matrix". Niektórzy się podniecali, że ten film jako pierwszy odkrył taką możliwość fałszu, tymczasem podobne motywy istniały już kilkadziesiąt lat temu w powieściach Leśmiana bodajże.
Leśmian był poeta przedwojennym.
_________________ Nauka:nigdy więcej! Po maturze chodziłem na 3 różne studia, jednak okazało się że wykształcenie to nie jest coś dla mnie. I tak oto twój argument spala na konewce:) To takie krótkowzroczne masło maślane.
Magdalinha Pomogła: 22 razy Dołączyła: 16 Paź 2008 Posty: 881 Skąd: Warszawa
Jest prosta recepta na takie wrażenia: intensywny sport albo jakaś ciężka fizyczna praca
Sam rozsądek wykluczył u mnie te myśli. Bo tamci laboranci z przyszłości musieliby przecież żyć w jakiejś rzeczywistości, więc dlaczego ich rzeczywistość nie miałby być też sztucznie tworzona przez kolejne istoty? I tak można w kółko. Więc lepiej się ograniczyć do jednego realnego świata:)
Kiedyś był taki film jak odmrozili z lodu i ożywili prehistorycznego człowieka, a następnie umieścili go w "hologramie", czyli zapewnili mu dookoła identyczne warunki jak te z jego czasów i badali jego zachowanie. No i niestety to się udawało tylko do czasu gdy owy człowiek odkrył sztuczność projektowanego mu świata - jakąś plastikową rurę wystającą z ziemi, i wszczął bunt, lament.
Ostatnio zmieniony przez yarosh1980 Śro Sty 18, 2012 11:33, w całości zmieniany 1 raz
Jest prosta recepta na takie wrażenia: intensywny sport albo jakaś ciężka fizyczna praca
ja tego nie napisalem. Znowu.
_________________ Nauka:nigdy więcej! Po maturze chodziłem na 3 różne studia, jednak okazało się że wykształcenie to nie jest coś dla mnie. I tak oto twój argument spala na konewce:) To takie krótkowzroczne masło maślane.
Ostatnio zmieniony przez zyon Śro Sty 18, 2012 11:42, w całości zmieniany 1 raz
Magdalinha Pomogła: 22 razy Dołączyła: 16 Paź 2008 Posty: 881 Skąd: Warszawa
Wysłany: Śro Sty 18, 2012 11:48
No widzisz Zyon jak Yarosh pragnie z Tobą rozmawiać, aż mu to weszło w podświadomość.
No widzisz Zyon jak Yarosh pragnie z Tobą rozmawiać, aż mu to weszło w podświadomość.
Raczej pragnie mi przypisac cos czego nie powiedzialem, ale juz nie drazmy tego drazliwego tematu
_________________ Nauka:nigdy więcej! Po maturze chodziłem na 3 różne studia, jednak okazało się że wykształcenie to nie jest coś dla mnie. I tak oto twój argument spala na konewce:) To takie krótkowzroczne masło maślane.
Jest prosta recepta na takie wrażenia: intensywny sport albo jakaś ciężka fizyczna praca - zaczynasz czuć bardzo wyrażnie swoją fizyczność
na "zyona" to by podziałała właśnie tylko taka fizyczna harówa, bo on jeszcze nigdy tego nie zaznał. Nic innego by mu raczej nie pomogło, na rozsądek nie ma co u niego liczyć
Jest prosta recepta na takie wrażenia: intensywny sport albo jakaś ciężka fizyczna praca - zaczynasz czuć bardzo wyrażnie swoją fizyczność
na "zyona" to by podziałała właśnie tylko taka fizyczna harówa, bo on jeszcze nigdy tego nie zaznał. Nic innego by mu raczej nie pomogło, na rozsądek nie ma co u niego liczyć
Znowu zamiast sie przyznac do pomylki konfabulujesz. Taka dobra rada: nie pisz tego, czego sie nie upewiles albo o tym nie wiesz ze zrodla. Nie wiedziales z tym Matrixem i Lesmianem a jednak napisales.
_________________ Nauka:nigdy więcej! Po maturze chodziłem na 3 różne studia, jednak okazało się że wykształcenie to nie jest coś dla mnie. I tak oto twój argument spala na konewce:) To takie krótkowzroczne masło maślane.
Magdalinha Pomogła: 22 razy Dołączyła: 16 Paź 2008 Posty: 881 Skąd: Warszawa
Wysłany: Śro Sty 18, 2012 12:14
Yarosh to była Twoja koncepcja ala matrix gdy miałeś 14 lat a nie Zyona. Nie używaj moich słów do obrażania innych.
Yarosh to była Twoja koncepcja ala matrix gdy miałeś 14 lat a nie Zyona.
no ale tym sposobem o którym wspominałaś można by wyleczyć zyonka z jego błędnego postrzegania rzeczywistości:)
Co do braku oryginalności w Matrixie, to miałaś rację, to był Lem, a nie Leśmian (skojarzyły mi się dwa nazwiska i dlatego wtedy przy zestawieniu Matrixa i Leśmiana użyłem słowa "bodajże", więc nie mogło być konfabulacji ). To właśnie Stanisław Lem wysunął podobny motyw kilkadziesiąt lat temu, potem jeszcze Snerg w "Robocie", no i na końcu ja w 1995. I za kilka lat "Matrix"; zauważyłem wtedy że nie jestem osamotniony w swoich rozważaniach.
Ostatnio zmieniony przez yarosh1980 Śro Sty 18, 2012 12:48, w całości zmieniany 1 raz
To właśnie Stanisław Lem wysunął podobny motyw kilkadziesiąt lat temu, potem jeszcze Snerg w "Robocie", no i na końcu ja w 1995. I za kilka lat "Matrix"; zauważyłem wtedy że nie jestem osamotniony w swoich rozważaniach.
No w koncu cos z mniej-wiecej sensem. Co prawda Lem nie wysunal takiego motywu (chyba, ze wyczytales cos czego ja nie wyczytalem, wiec chetnie doczytam ponownie) ale z Andrzejem Wisniewskim-Snergiem w miare trafiles, choc oczywiscie nie do konca, bo nie chodzilo o Robota a o Aniola Przemocy.
Na temat postrzegania rzeczywistosci przeze mnie wszaksze, nie dyskutuj, bo nie masz o tym bladego pojecia.
_________________ Nauka:nigdy więcej! Po maturze chodziłem na 3 różne studia, jednak okazało się że wykształcenie to nie jest coś dla mnie. I tak oto twój argument spala na konewce:) To takie krótkowzroczne masło maślane.
Pomogła: 60 razy Dołączyła: 02 Maj 2009 Posty: 6909
Wysłany: Nie Kwi 24, 2016 07:43
Wczesniejsze linki z wykładami Gregga Bradena powygasały. dlatego zapodaje dwa bardzo ciekawe.
https://www.youtube.com/watch?v=FOGJsfxZsgY
Wylecz wszystkie choroby w 3 minuty.
ten film jest jakby wycinkiem z filmu ponizej , bo drugi film opisuje szerzej na jakiej zasadzie Chinczycy mogli dokonac tego cudu czyli usunac raka koncentrujac sie malksymalnie na swoich uczuciach które są sumą myśli i emocji.
świetny artykuł. dzięki.
nasuwa mi się pytanie: skoro nasze ciała to hologram stworzony w pewnym sensie przez nasz umysł to czemu umieramy?
Ponieważ hologram musi mieć materialną podstawę, jak nie ciała, to jakąś kliszę. A ewolucja, nawet holograficzna, wymaga nieustannej destrukcji i kolejnego budowania.
JW
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
Akademia Zdrowia Dan-Wit informuje, że na swoich stronach internetowych stosuje pliki cookies - ciasteczka. Używamy cookies w celu umożliwienia funkcjonowania niektórych elementów naszych stron internetowych, zbierania danych statystycznych i emitowania reklam. Pliki te mogą być także umieszczane na Waszych urządzeniach przez współpracujące z nami firmy zewnętrzne. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Dowiedz się więcej o celu stosowania cookies oraz zmianie ustawień ciasteczek w przeglądarce.
Leśmian był poeta przedwojennym.
![:]](images/smiles/yeah.png ":]")
