[MONIKAW]

Nie wiem czy było juz o tym dość ciekawy artykuł. Wpadł mi w oko.
http://kobieta.wp.pl/gid,...riazdjecie.html

[kiwi4]

Wydaje mi się, że ten problem tkwi również w wychowaniu, choć nie zawsze. Mówisz co myślisz , bo ja tak. Emocje trzeba uzewnętrznić, to co czujemy i myślimy nie może być zdołowane.

[RAW0+]

[kiwi4]

No, przepraszam , uczucia i myśli zawsze maja znaczenie, wszak jesteśmy ludźmi

[M i T]

Rawo, zasadnicze pytanie do Ciebie: co ma wg Ciebie znaczenie?

Tomek

[RAW0+]

[RAW0+]

[M i T]

Skoro nie potrafisz odpowiedzieć na pytanie, co ma dla Ciebie znaczenie, trudno mi się ustosunkować. "Wg Ciebie", znaczy dokładnie to, co napisałem: wg Ciebie. Opcje obiektywne, oderwane od konkretnej osoby, w ogóle mnie nie interesują. Komplikujesz straszliwie.

Tomek

[M i T]

[zenon]

Tomek, zrob sobie 40sto dniowa glodowke tak jak jezus to zmienisz swiatopoglad.

[RAW0+]

Cytat:

Komplikujesz straszliwie.

Nom, to jak w zen klasnąć jedną dłonią

[M i T]

[RAW0+]

[zenon]

Marishka, moim skromnym zdaniem naduzywasz slowa psychopatia. To bardzo mocna etykieta, na ktora trzeba sobie na serio "zasluzyc".

Dla mnie "RAW0+" to taki schizotypowy ekscentryk.
Moim zdaniem nie ma u niego cech typowo psychopatycznych w rozumieniu zarowno "formalnym" jak i potocznym.

To taki szczegol, bo nie ma sensu przywiazywac sie do klasyfikacji osobowosci, bo jest ona strasznie nierzetelna, i trza ja traktowac umownie.
mniejsza

[_flo]

Zenonie, ja sądzę, że Marishka nie popełnia wielkiego błędu
To nie jest diagnoza ani etykietka, jeno zwięzłe określenie pewnej tendencji do wyzbywania się uczuć własnych, a takż do wspólczucia innym.

No to tak jak w narcystycznych zaburzeniach osobowości,.. występują pewne elementy psychopatii.
No proszę, za wikipedią:
* zaabsorbowanie fantazjami o nieograniczonych sukcesach, władzy, błyskotliwości, pięknie lub idealnej miłości
* wiara, że jest się kimś "szczególnym" oraz wyjątkowym i że można być w pełni zrozumianym tylko przez innych "szczególnych" ludzi
* przekonanie, że powinno się zadawać jedynie z ludźmi czy instytucjami o szczególnym bądź wysokim statusie
* eksploatowanie innych, czyli wykorzystywanie ich do osiągnięcia swych celów
* brak empatii: niechęć do honorowania lub utożsamiania się z uczuciami i potrzebami innych
* wymaganie nadmiernego podziwu

Pun intended. (W zasadzie należało by wyboldować wszystko)

[M i T]

Zenek, wnerwia niemożebnie, jak mało precyzyjnie czytasz posty oponenta. Gdzie, kto i w jaki sposób postawił diagnozę: psychopata?
Rawo stawiał diagnozy na lewo i prawo z kopyta klasyfikując ludzi (koczownik, zbieracz itd) i spoko, nikt się nie czepiał, natomiast Ty wpierw odsyłasz mnie na głodówkę, potem zaś przekręcasz posty.
Zenek, jeszcze raz: na kogo się tak naprawdę rozeźliłeś? Mnie Rawo nie przeszkadza, ale jak ktoś oddziela się od własnej sfery psychicznej, to chyba można wyrazić własne zdanie.
Kuurwaa, nadaje się łagodne miano ekscentryka w sposób wyjątkowo swobodny. Podejrzewam, że gdybym był na miejscu Rawo, otrzymałbym status pojeba i redukcjonisty.

Tomek

[_flo]

I dalej o psychopatii:
Pospiszyl wyróżnia w psychopatii:
* deficyt lęku – defekt emocjonalny polegający na braku przyswajania odruchów moralnych i braku empatii;
* deficyt uczenia się – dominujące w typie impulsywnym zachowania agresywne;
* upośledzenie związków – relacje oparte na przydatności innych do własnych celów, płytkie związki – dominujące w typie kalkulatywnym, ignorowanie konwencji społecznych;
* cierń psychopatyczny – zubożone życie psychiczne, kompensowane przez narcyzm – wyczulenie na przejawy niedoceniania.

[_flo]

[zenon]

No, narcyzm i psychopatia to jeden koszyk.

Nie bede sie klocil.

W ogole ten caly podzial jest nierzetelny. Byly takie badania polegajace na tym, ze zmylony opis przypadku dano psychiatrom do diagnozy. Jedyna roznica byla taka, ze w jednym opisie byla to kobieta, w drugim mezczyzna. A tak pozatym cala reszta byla identyczna.
I okazalo sie, ze jesli mowa byla o kobiecie klasyfikowana ja najczesciej jako borderline albo histrioniczne zo, natomiast gdy mowa byla o mezczyznie dawano pychopatie lub narcyzm.
Tak czy siak ta kalsyfikacja sama w sobie nic nie daje, w sensie takim, ze co z tego jesli wrzucimy kogos do jakiejs szufladki, kategorii diagnostycznej, etc, skoro i tak kdo kazdego czlowieka powinno sie podejsc indywidualnie. Osobowosc ksztaltuje sie poprzez relacje z rodzicami, proces socjalizacji i wydarzenia zyciowe, kontakt ze swiatem. Wiec kazdy bedzie inny, bo kazdy ma inne doswiadczenia.

Tak czy siak dla mnie RH costam to niegrozny dla swiata ekscentryk, zyjacy we wlasnym swiecie, robiacy kuku tylko samemu sobie.

// to bylo do postu "_flo" z poprzedniej strony.

[M i T]

Ok Flo, brałem to pod uwagę, nawet mimo braku emotek, ale pozwól, że zachowam lekki sceptycyzm.
No, możemy pogadać o muzyce zawsze ... i o ..ekhmm, uczuciach z nią związanych, a cholera, będzie o czym - bo już zassałem wsssytko

Tomek

[_flo]

[zenon]

[_flo]

acha errata, moje posty nie tyczyły się osobowości Raw, były to roważania ogólne
nawet nie wczytywałam się dokładnie w dywagacje o grupach krwi i urynoterapii

[M i T]

[zenon]

Rzeczywiscie, nie pisalas o RH0+.

A pan Witold tlamsi "aliego" tylko i wylacznie za literowki.

dobranoc

[M i T]

No cóż Zenek, po prostu napisałeś posta.

Tomek

[Hannibal]

[RAW0+]

[Hannibal]

[RAW0+]

[EAnna]

[zenon]

No, tego rodzaju zdanie można spokojnie podciągnąć pod manipulację.

[rakash]

Mimo tych zgrabmych określeń z mozołem wytoczonych kosztem wielu osób przez długie lata można powiedzieć że jednak za przeproszeniem Prawda.

[Molka]

Jejku, nie wyobrażam sobie życia z psychopatą, przemoc czy to psychiczna czy fizyczna ze strony mezczyzny jest dla mnie czyms strasznym... a jednak istnieją kobiety które godzą się na życie pod jednym dachem z kim tak zdegenerowanym, katowane całe lata nie potrafią wyciągnąc prostego wniosku , że on nigdy nie przestanie, nie zmieni się.

[kiwi4]

RAWO+ , ja nie jestem niewolnicą. Ja też mam uczucia, myśli, uniesienia, ale sztuką jest panowanie nad nimi, ja tej sztuki nauczyłam się. Równie nauczyłam się sztuki wypowiadania swojego zdania , ludzi którzy mnie otaczają zawsze wiedzą o co mi chodzi, bo ja to po prostu mówię, a to jest wielka sztuka, żeby nie było konfliktów. Więc ?????????? , nie jestem niewolnicą

[_flo]

[_flo]

I na przekór tym hipotezom obrazek (Sharon Stone w "Nagi Instynkt")

[rakash]

Ale o co chodzi _flo, czujesz się jak Sharon Stone?

[_flo]

czuję się jak typ E
Typ E - i jego kombinacje z poprzednimi rodzajami. Dowolna interpretacja psychologiczna według intencji firmy. Efekt osiągnięty może być zupełnie równy wynikowi typów a i B - droga, którą się do niego dochodzi, jest inna, jako też sam sposób wykonania, który może być rozmaity, ale nie przekroczy nigdy granicy (d). Może być również kombinacja E + d. na żądanie.
i trochę jak typ C
Charakterystyka modelu subiektywna, spotęgowania karykaturalne tak formalne, jak i psychologiczne niewykluczone. w granicy kompozycja abstrakcyjna, czyli tak zwana "Czysta Forma".
http://www.witkacy.hg.pl/firma/regul.htm

a Ty jak się czujesz Rakashek? Nie za dobrze, czytałam na forum zamiedzowym. Ciężka sprawa.

[rakash]

Brzmi to nieciekawie. Po prostu "jakiś typ".

Ja bynajmniej nie czuje się żadnym typem. Ale jak Cię widzą tak Cię piszą.

Witkacy bardzo ładny. Tylko do czego to go zaprowadziło. Zgłupieć można od jego filozofii, chociaż są tam też ciekawe przemyslenia.

[M i T]

Kolejny - całkiem sensowny - artykuł w temacie:

http://zdrowie.onet.pl/ps...92,artykul.html

Cytat:

Prawdziwy mężczyzna, czy aleksytymik? 24 maja, 10:04 Joanna Wiącek, psycholog / Onet.pl Mówisz co czujesz, a on uważa, że to "" i słucha przez grzeczność. Gdy pytasz o emocje, patrzy na ciebie jak na kosmitę. Jego zdaniem czepiasz się i zawsze masz jakiś problem. On nie ma. Nigdy nie płacze, a "kocham cię" mówi raz na kilka lat lub wcale. Wiesz, że jeśli to się nie zmieni, zwariujesz. Sięgasz po poradniki i czytasz: "porozmawiaj z nim". Próbowałaś setki razy. Za każdym było to samo: "o co ci chodzi?" albo "odczep się i zajmij sobą". Jesteś już w stanie uwierzyć, w to, że faceci to Marsjanie. Tymczasem problem może być bardziej skomplikowany niż schemat męskich zachowań podyktowany różnicą płci. Człowiek, który nie potrafi powiedzieć, co czuje i nie jest w stanie nazwać swoich emocji, może być aleksytymikiem. Albo być wychowanym w rodzinie, w której komunikowanie ograniczało się do zakazów i nakazów, sztywnych zasad, gdzie "dzieci i ryby głosu nie miały". – Aleksytymia to rodzaj analfabetyzmu emocjonalnego. Nie jest chorobą, tylko rodzajem zaburzenia, które występuje w różnym stopniu nasilenia. Takiemu człowiekowi wydaje się, że problem mają inni, bo czegoś od niego chcą, a ponieważ on nie wie czego, ma poczucie bycia dręczonym. Nieumiejętność odczytywania swoich stanów emocjonalnych każe mu szukać przyczyn na zewnątrz – tłumaczy psycholog dr Ewa Jarczewska-Gerc z SWPS. Aleksytymicy mają duże problemy w bliskich relacjach, ale potrafią być dobrymi pracownikami. Są logiczni i metodyczni. Wielu z nich świetnie sprawdza się w roli szefów czy menedżerów. Można nawet powiedzieć, że nieumiejętność współodczuwania to w niektórych zawodach kompetencja. Paleta uczuć aleksytymika jest uboga. Miota się między "jest mi dobrze, a jest mi źle". Nie potrafi też odróżnić swoich stanów emocjonalnych od fizjologicznych. Np. poczuje dreszcz podniecenia a myśli, że go zawiewa, bo okno jest otwarte. Aleksytymikami są częściej mężczyźni. Dlaczego? – Może dlatego, że mają inaczej ukształtowany mózg? A może dlatego, że nasza kultura każe im być twardym i odcinać się od uczuć? A może jedno i drugie? – zastanawia się dr Jarczewska-Gerc. Polisa zamiast czułości Małgorzata zakochała się w Bartku, bo był zdecydowany, stanowczy, konsekwentny. Oświadczył się jej po sześciu miesiącach znajomości. Ni z tego ni z owego powiedział: "to ja się z tobą ożenię". Zawsze powtarzała, że "od romantyczności dostaje mdłości", więc powiedziała "tak". Bartek planował domowy budżet na pięć lat do przodu, wakacje też. Tylko… gdy pytała, co do niej czuje, dlaczego właśnie ją wybrał, odpowiadał: "bo fajna jesteś". Problemy zaczęły się, gdy na świat przyszedł Józio. Małgośka miała tysiące myśli, którymi chciała się z mężem podzielić. - Opowiedzieć o zmęczeniu, o tym, że boję się powrotu do pracy, że nie sprawdzę się jako matka… Moje żale kwitował słowami: "wyluzuj" albo "dasz radę". Gdy zarzucałam mu, że z naszym synkiem ma kontakt jak z żółwiem, odpowiadał, że z dzieckiem, które nie mówi, nie da się inaczej. A dowodem jego troski o syna była polisa na życie, którą mu wykupił. Do domu wracał coraz później z analizami i raportami pod pachą. Siedział nad nimi do północy i popijał whisky. Spytałam, czy mnie jeszcze kocha, usłyszałam: "jeśli się coś zmieni, to ci powiem", a potem rzucił garnkiem pomidorówki o ścianę. Lista żalów jest długa, ale Małgośka nie chce się poddać. Nie wie tylko, dlaczego jest tak trudno. Dr Ewa Jarczewska-Gerc: - W takich sytuacjach potrzebna jest pomocy specjalisty, samemu ciężko z tego wyjść. Człowiek, który nie potrafi zrozumieć własnego stanu, nie zrozumie też drugiej osoby. Niemożności nazwania emocji towarzyszy ubóstwo języka. Trzeba zrozumieć, że komuś takiemu brakuje słów na określenie tego, co czuje, więc jak ma zrozumieć czyjąś sytuację? Jeśli zatem partnerka domaga się gestów, wyznań, budzi w nim frustrację i złość. Wynieś śmieci. Natychmiast! Siedmioletnimi bliźniaczkami Doroty i Pawła zajmowali się teściowie. Tak naprawdę zajmowali się całym domem. "Młodzi", choć, dobrze po trzydziestce, skupiali się na swoich karierach. Ale z racji wieku dziadkowie z dnia na dzień sami potrzebowali opieki. Dorota: – Paweł zwalił to na mnie. Kompletnie nie brał pod uwagę, że jego schorowani rodzice powoli odchodzą. Że nasze życie trzeba zorganizować na nowo. Nie zauważyłam, że przez dziewięć lat związku nie rozmawialiśmy o ważnych rzeczach! Nie przeszkadzało mi nawet, że Paweł spędzał godziny z laptopem goniąc potwory w świecie gier komputerowych. I tak zaczęły się konflikty. Dorota poczuła się w swoim małżeństwie bardzo samotna. Najgorsze było dla niej to, że z Pawłem nie dało się rozmawiać. – Dotarło do mnie, że nigdy nie mówiliśmy o moich dwóch poronieniach ani o tym, czy dziewczynki posłać do komunii, bo sami do Kościoła nie chodziliśmy. Jak można tak żyć!? Coraz częściej słyszałam "odp…l się" – opowiada ze łzami w oczach Dorota. Dziś jest w trakcie rozwodu. I terapii, na którą nie udało się jej zaciągnąć Pawła. Inteligentny facet, informatyk uważa, że to "takie kocopolenie". Nauczyła się, że nie da się trwać w związku, w którym nie mówi się o uczuciach, nie przegaduje bolących tematów. Ale wiedziała już, dlaczego Paweł taki był. W jego rodzinnym domu obowiązywały sztywne zasady. Jeśli matka stanęła przed nim z workiem pełnym śmieci, musiał wyrzucić je natychmiast. "Bez dyskusji!" - zamykało furtkę do negocjacji. Ludzie traktowani przedmiotowo mają w dorosłym życiu duży problem z mówieniem o swoich potrzebach, wolą więc nie nazywać ich, dosłownie zamknąć się i odcinać od uczuć. Krzycz, płacz, użalaj się Wyobraź sobie, że gubisz się w obcym mieście. Nie stajesz zapłakana i nie czekasz aż magiczna ręka zaprowadzi cię do muzeum, które chcesz zwiedzić. Sięgasz po mapę. Orientujesz się, gdzie jesteś i w jaki autobus wsiąść. Tak samo jest z uczuciami. Wydarza się coś, co cię przerasta. Mówisz o tym, nazywasz swoje stany i wiesz, w którym miejscu życia jesteś i co dalej robić. Banalne? Dla wielu tak trudne jak zdobycie ośmiotysięcznika. Dlaczego? Jeśli w dzieciństwie wydarzy się coś ciężkiego czy traumatycznego np. rozwód rodziców, przemoc albo po prostu jesteśmy zaniedbywani emocjonalnie, strufowani, wtedy mały człowiek uczy się, że lepiej nic nie odczuwać, bo mniej boli. I ten sposób radzenia sobie z życiem zostaje niektórym na zawsze. Tyle, że to droga do nikąd. Z badań wynika, że aleksytymicy częściej popadają w nałogi. Napięcie nie ma ujścia, więc rozwiązaniem są: alkohol, narkotyki, gra komputerowa, szybki seks lub cyberseks. Pomaga. Na chwilę. Kolejną "miną" czyhającą na zamkniętych w sobie ludzi są choroby. Żyją oni w ciągłym napięciu, co powoduje wytwarzanie kortyzolu – tzw. hormonu stresu, który rozwala nas od środka. Aleksytymicy częściej niż inni cierpią na bezsenność, choroby serca, nadciśnienie tętnicze, wrzody żołądka, zespół nadwrażliwego jelita, depresje… Siebie i innych oszukać można, ale własnego ciała nie. Cena, jaką płaci się za "analfabetyzm emocjonalny" jest wysoka. Koszty ponoszą też bliscy, dlatego zanim zrobimy komuś prezent z własnego życia warto wiedzieć, że potrzeba wymiany myśli i uczuć ze swoim partnerem jest naturalna i normalna. Niezbędna! Buduje bliskość i oczyszcza. Są sytuacje, w których nie ma sensu brać wszystkiego na siebie, bo wiele rzeczy nie zależy od nas. (M. Mikołajska)

Marishka