[_flo]

Marishka/Tomek, czy mozna prosic o szczegolowa definicje "dobryzmu"? Chyba sie pogubilam
W sensie myslalam dotad, ze dobryzm to synonim "pozytywnego myslenia, rozowych okularow", ale cus mi sie wydaje, ze to pojecia ma szersze znaczenie?

[zenon]

Dobryzm ma rozne twarze, ale wspolnym mianownikiem jest podzial emocji na "dobre" i "zle" takie ktore wolno nam przezywac i te "zakazane". Procz tego czesty jest poglad jakoby przezywanie negatywnych emocji czynilo nas automatycznie nieszczesliwymi.
Plus tlumienie negatywnych emocji: lepiej je zdusic niz wyrazic.

Tak to rozumiem, ale chetnie poczytam formalna definicje MiT'ow

[M i T]

Flo, wymieniłaś właściwe synonimy

Dobryzm to stanowisko bardzo trendy, nakazujące miłość do wszystkich, bez względu na to, co ci wszyscy prezentują. Nie wolno oceniać, potępiać, negować. Trochę tu stoicyzmu - czyli bierz rzeczywistość jaką jest, nawet jak cię kopie w tyłek i kąsa w łydkę.
Dobrysta to człowiek nie umiejący różnicować, wartościować ludzi, nieustannie posługujący się słowami-banerami w typie "tolerancja", "grzeczność". Jest bardzo miły, łasi się i przymila wręcz nieustannie.
Zagrożenie, jakie niesie za sobą dobryzm zawiera się w konsekwencjach dotyczących usprawiedliwiania każdego haniebnego czynu. Dobryzm jest ucieczką od osobniczej odpowiedzialności za umiejętność odróżnienia krzywdy od dobroci. Dla dobrysty wszystko jest super-cool, choć zawsze ma na końcu języka frazę o omijaniu tzw. "negatywnych emocji".
By zostać dobrystą, trzeba nieustannie wypierać. Kończy się to fałszowaniem rzeczywistości, własnych emocji. Dobrysta w rezultacie nieustannie umniejsza innych ludzi - szczególnie tych uwikłanych w problemy, bo oni od niego usłyszą jedynie, by skupił się na czymś pozytywnym, by nie przesadzał, bo inni mają gorzej.
Dobrysta filtruje rzeczywistość przez różowe bryle, dlatego ma zastraszającą zdolność do zapadania na znieczulicę.

Dobryzm wziął się nie tylko z bezradności, z kapitulacji wobec ciężaru problemów, z jakimi człowiek się boryka. To wynik ogromnego, nieświadomego lęku przed oskarżeniem własnego kata. Oczywiście, by uświęcić oprawcę, wcale nie trzeba być dobrystą jak również- nie trzeba nim być, by umniejszać.
Dobrysta, gdy zostaje skrzywdzony, nie wyraża uczucia złości, bo mu tego nie wolno. Sączy jad nieświadomie, okrężnymi drogami. Oczywiście tego nie dostrzega nawet w kilka sekund po wydarzeniu. Wciąż mu się roi, że swoją "pozytywną energią" nadyma świat, ale tak naprawdę tego rodzaju osoby aż puchną w środku od niewyrażonych emocji, one zaś tak czy siak, znajdą sobie ujście, ale cierpią wtedy przypadkowe, zastępcze osoby.


Tomek

ps: Kilka przykładów klasycznych dobrystów i przejawów tego sposobu myślenia. Ewa Foley, Grażyna Dobroń, Jacek Bożek, Ghandi, Paolo Coelho, prawie wszyscy trenerzy interpersonalni, współczesna metro-młodzież, Dalaj-Lama, zieloni socjaliści (GAJA), Scarlett, NLP-izm (choroba XXI w.), Kymatica, założenia New Age, "Secret", instytucja dalekowschodnich guru, etyka chrześcijańska (chrystianizm) i miliony innych przykładów.
Cały świat zmierza do tego, by stracić kręgosłup poznawczy, zdolność trzeźwego myślenia, indywidualność i subiektywizm, zdolność do oceny sytuacji, odpierania zagrożenia, dostrzegania faktów jakie by onie nie były itd...

[ashkar]

[_flo]

[M i T]

Dr. John E. Sarno tak definiuje dobryzm i dobrystów ("goodism", "goodists") w "Recepcie na zdrowie":

Cytat:

Dobrysta odczuwa silne pragnienie, aby zadowalać innych, być dobrą osobą, być miłym. Dobrysta unika konfrontacji, daży do pokoju, zawsze jest gotowy do pomocy, nawet jeśli oznacza to poświęcenie siebie. Dobrysta ma wielką potrzebę bycia lubianym połączoną z obawą o bycie nielubianym. [...] silne pragnienie - potrzeba bycia dobrym - jest cechą podstawową. Ludzie ci odczuwają silne pragnienie bycia pomocnym, często do tego stopnia, że poświęcają własne potrzeby. Często odczuwają potrzebę przymilania się i bycia lubianym przez wszystkich. Wpływy kulturowe i religijne mogą wzmagać te tendencje. Społeczństwo żąda, żebyś był dobrym synem lub córką, dobrym mężem lub żoną, dobrym rodzicem, sympatycznym kumplem-pracownikiem. [...] Co jest złego w dążeniu do bycia perfekcyjnym lub dobrym? Czy to nie przynosi wszystkim korzyści? Z perspektywy społeczeństwa lub perspektywy międzyludzkiej jest to cudowne, ale także wywołuje wielką wewnętrzną złość. Chociaż możemy świadomie pragnąć być dobrymi i czynić dobro, nasze narcystyczne ja nie odczuwa takiego nakazu. W rzeczywistości reaguje ono złością na taki akt przymusu. Dołóżmy do tego nieświadomą złość z powodu niedoceniania naszych wysiłków, a co najgorsze - złość na siebie z powodu nieumiejętności sprostania naszym własnym oczekiwaniom.

A co za tym idzie? Najczęściej choroby psychosomatyczne. Dobryści albo rozładowują (nieświadomie, rzecz jasna) te wewnętrzną złość na innych, albo kierują ją przeciwko sobie, co powoduje różnego rodzaju dolegliwości. To tak w wielkim skrócie.

Marishka

[Iga]

[ashkar]

Taka bajedera słowem. Przysmak arystokracji "ducha".

A kto ma rację? Oczywiście ten który lepiej miesza

Ta mieszanka w zasadzie nie jest niczym nadzwyczajnym, ale wsadzenie do tego zakalca chrystianizmu czy Ghandizmu jest jak wsadzenie swojej łapy do miksera i udowadnianie że mikser nam poharatał dłoń.

MiTy macie jakiś problem z dobryzmem. Bo jak to nazwać inaczej. Czy może to jest "złyzm"? Proszę w takim razie o definicję "złyzmu".

Taka bajedera słowem. Przysmak arystokracji "ducha".

A kto ma rację? Oczywiście ten który lepiej miesza

Ta mieszanka w zasadzie nie jest niczym nadzwyczajnym, ale wsadzenie do tego zakalca chrystianizmu czy Ghandizmu jest jak wsadzenie swojej łapy do miksera i udowadnianie że mikser nam poharatał dłoń.

MiTy macie jakiś problem z dobryzmem. Bo jak to nazwać inaczej. Czy może to jest "złyzm"? Proszę w takim razie o definicję "złyzmu".

[Iga]

[iliq]

Cytat:

Dobrysta w rezultacie nieustannie umniejsza innych ludzi

satanizm potępia kochanie wszystkich bo to niedocenanie i umniejszanie osób które naprawdę warto kochać

[ashkar]

[M i T]

[iliq]

Cytat:

O to właśnie chodzi w dobryzmie,aby pomijać jakiekolwiek przeszkody,bo po cóż się wysilać,po cóż dyskutować z kimś ,kto stoi po przeciwnej stronie?

Sama przecież też często unikasz grubasów bo Ci wmawiają że jesteś anorektyczką, pozatym dobrze wiesz o co mu chodziło, po co przebywać w towarzystwie, powinno się uważnie dobierać znajomych


@Ashkar

Co według Ciebie jest złego w tym aby obdarzać miłością osoby które na to zasługują a nie wszystkich, nie potępiasz chyba wszystkiego co jest z związane przez to że piszą tam jakieś o rzucaniu klątw i wzywaniu diabłów?

[Iga]

[Iga]

[Hannibal]

[Iga]

[Witold Jarmolowicz]

Pojęcie stricte dobryzmu pojawiło się jako deprecjonująca nazwa i reakcja na to, co od kilkunastu lat propagują ludzie zauroczeni Sekretem. Jak we wszystkich zwerbalizowanych ideologiach, które dotyczą emocji, nastąpiła polaryzacja i kategoryzacja ocen.

Ponieważ nie da się skodyfikować i zadekretować definicji człowieczeństwa, przypuszczalnie z powodu zasady nieoznaczoności Heisenberga, więc wszelkie próby sformalizowania procesów psychicznych kończą się zawsze w ślepym zaułku.
Nie da się ukryć, że wszystkie, pierwotnie nowatorskie szkoły psychologiczne, dochodzą do kresu swoich możliwości w pomaganiu ludziom i przeżywają uwiąd.

Ideologia płacenia dobrem oraz wykorzystania pozytywnego nastawienia, nazwana przez przeciwników lekceważąco dobryzmem, ma tysiącletnią tradycję. Nie sięgając do hinduizmu, przypomnijmy ewangeliczne: jeżeli kto cię uderzy w jeden policzek, nadstaw mu drugi oraz: gdyby wasza wiara była głęboka, to ta góra przyszłaby do was.

Jak tutaj wielokrotnie dyskutowaliśmy, nasza psychika opiera się na niczym nie uzasadnionej wierze. Wierzymy, że świat zewnętrzny stabilnie istnieje w takiej formie, jak go postrzegamy. Cała reszta jest naturalną konsekwencją tej wiary. Wierzymy, że informacje, które zgromadziliśmy w naszym mózgu, np. wiersze Szymborskiej, funkcja premiera Tuska, podręcznik fizyki, niezdolność człowieka do wskoczenia na dach wieżowca, śmierć, istnieją obiektywnie, niezależnie od tego, czy my sami istniejemy.
Całe nasze siedemdziesięcioletnie życie z każdą sekundą utwierdza nas w przekonaniu, że tak jest w rzeczywistości.
Dlaczego? Ponieważ nigdy, przenigdy nie spotkaliśmy faktu, który by temu przeczył. Nasze przekonanie legło by jednak w gruzach, gdybyśmy nauczyli się lewitować. Podobnie, po odkryciu Kolumba, w gruzach legło przekonanie, że za Atlantykiem jest kraniec świata.
Ukoronowaniem tego procesu stały się odkrycia, przerażające w sumie, fizyków i astronomów.

W przypadku psychiki sprawa jest o wiele trudniejsza i bardziej rozmyta.
Dlatego śpiewać każdy może.
JW

[Witold Jarmolowicz]

Badacze z kręgu nauk nieścisłych swoją edukację fizyki zakończyli na ruchu jednostajnie przyspieszonym w makroświecie spadających kamieni i gramorównoważnikach.
Dlatego z uporem maniaka stosują te prawa do zjawisk, które w żywych organizmach podlegają mechanice kwantowej i ewentualnie bioelektronice Sedlaka (o ile ostatecznie nauka potwierdzi słuszność jego teorii).
Przypomnijmy więc, że u podstaw procesów psychicznych muszą leżeć tak nieprawdopodobne zjawiska, jak cząstki splątane, zasada nieoznaczoności Heisenberga, możliwość teleportacji i przebywania jednocześnie w dwóch miejscach oraz dziwaczny paradoks polegający na tym, że cząstki elementarne powodują inne efekty nieobserwowane a inne, gdy są obserwowane przez badacza.
Musi to determinować nasze zachowania w makroświecie, tak samo, jak właściwości ziarenka piasku determinują kształty wydm na Saharze.

Prawa Newtona są proste i zrozumiałe dla wszystkich. Jak się człowiek dobrze zamachnie bejsbolem, to roztrzaska czaszkę i klient umrze. Doświadczenie jest naukowo powtarzalne, weryfikowalne, falsyfikowalne, niezależne od badacza itd.

W dziedzinie psychiki zwykła pozytywna wypowiedź odczytana z kartki bez obecności autora: zrób to, przecież już to robiłeś
może natomiast spowodować całą harmonię zupełnie odmiennych skutków.
1. przerażenie, że znowu zapomniałem
2. zachętę do działań złośliwych, nieetycznych
3. pozytywne zmotywowanie do działań i satysfakcja, że docenili umiejętności
4. zmniejszenie obawy przed tym, że sobie nie poradzę
5. ambicjonalne przełamanie lenistwa
6. złość, że ktoś zawraca głowę, więc szybko to robię, żeby mieć z głowy
7. cięcie głupa, że jednak nie potrafię, zapomniałem, proszę mi pokazać, jak to zrobić
8. satysfakcję ze spełnienia obowiązku i bycia trybikiem w jakiejś organizacji.
Itd.
Podobnie jest z każdym kierunkiem psychologicznym. Każdy ma swoje pozytywy i każdy ma swoje ograniczenia. Nie ma jedynie słusznego.
JW

[Iga]

[ashkar]

Panie Witoldzie ma pan sporo racji, z tym że biorąc pod uwagę temat i dyskusje to co pan napisał to "łoteeewa".

Nnauka opiera się na idealnych modelach które nie są adekwatne do rzeczywistości. Chyba że właśnie do tych wszystkich utopijnych ideologii.

A religia którą pan tam wcisnął jest odmienna właśnie od nauki, i tym się między innymi różni że nie jest utopijna.

Panie Witoldzie ma pan sporo racji, z tym że biorąc pod uwagę temat i dyskusje to co pan napisał to "łoteeewa".

Nnauka opiera się na idealnych modelach które nie są adekwatne do rzeczywistości. Chyba że właśnie do tych wszystkich utopijnych ideologii.

A religia którą pan tam wcisnął jest odmienna właśnie od nauki, i tym się między innymi różni że nie jest utopijna.

[Hannibal]

[ashkar]

Hannibal, ty wyciągnij swój nos najpierw z liter to wtedy zobaczysz jaki to ma związek z tematem.

Hannibal, ty wyciągnij swój nos najpierw z liter to wtedy zobaczysz jaki to ma związek z tematem.

[Iga]

[Hannibal]

[Hannibal]

[ashkar]

[Iga]

[Hannibal]

[Iga]

[Hannibal]

[Iga]

[ashkar]

[Iga]

[ashkar]

Marudzenie. A nadto coś jeszcze. Na zawsze zapadnie mi już chyba w pamięci olanie jednego z tematów przez taką osobe. Całe zaangażowanie w sprawę, w momencie kiedy już nie sprawiało przyjemności trollowanie, zostało przez nią skwitowane bardzo wiele mówiącym okresleniem "łoteeewa".

Marudzenie. A nadto coś jeszcze. Na zawsze zapadnie mi już chyba w pamięci olanie jednego z tematów przez taką osobe. Całe zaangażowanie w sprawę, w momencie kiedy już nie sprawiało przyjemności trollowanie, zostało przez nią skwitowane bardzo wiele mówiącym okresleniem "łoteeewa".

[Iga]

[M i T]

[iliq]

Cytat:

Przyjaźń nie polega na wzajemnym "lizaniu krocza",że było DOBRZE .

ja jestem za zdaniem że przyjacileowi trzeba też czasem "dać w morde", jestem typowym zwolennikiem ying i jang i dla mnie nie ma pozytywów bez negatywów, nie można się przyjaźnić jeśli się cały czas zgadza, nie można mieć fajnego zwiążku jeśli są te same hobby i jeśli się zgadaza ciągle bo jest nudno


Iga 3 powody po kiego zadawać się z ludźmi którzy na nas źle wpływają


i 3 powody po kiego Hanibal ma szukać czegoś żeby Ciebie przekonać skoro on jest tego pewien, to tak jakbym ja miał dziadkom udowodnić że pieczywo nie jest zdrowe i to że mnie wyzywają od czegoś tam (forgot) to ich nieuctwo

[Iga]

[ashkar]

[iliq]

Igo takie farmazony że aż oczy bolą

Cytat:

Iliqu napisał/a: Iga 3 powody po kiego zadawać się z ludźmi którzy na nas źle wpływają Jesli uważasz się za takiego podatnego na wpływy innych,to unikaj takich jak ognia.

przebywasz z ludźmi których nie lubisz potem się rzucasz do każdego i myślisz że jesteś fajna i szczera

Cytat:

Dlatego,żeby przedstawił po prostu dowody

to nie dowód to "marzenia ściętej głowy"


Ashkar słuszna refleksja, to wszystko i tak kwestia nazewnictwa, ja osoby z którymi mam świetny rapport nazywam dobrymi kumplami i mi to styka, liczy się relacja między ludzka a nie jej nazewnictwo, dla jednego chodzenie ze sobą zaczyna się wtedy kiedy trzymają się za rękę, dla innego nie zaczyna się po którejś upojenej nocy

edit: błąd ort

[Iga]

[ashkar]

[iliq]

jest takie powiedzenie "trzeba być ale nie głupim"

[Iga]

[ashkar]

[iliq]

Iga konwesrsacja z tobą nie ma sensu, ciągle powtarzasz to samo


Ashkar odnosze wrażenie że chcesz wyjśc na propoka

[Iga]

[ashkar]

[iliq]

ashkar po 1 po kiego mnie wyzywasz od ćwoków

po 2 zdefiniuj słowo przyjaciel, robisz wywody na temat przyjaciół nie powiedziawszy kim są oni według Ciebie

[rakash]

[IgaM]

[iliq]

@Iga: zlituj się nie wyskakuj z 50 kontami, skoro nie przeszkadzają Ci ignory to po co robisz nowe konta?

@ashkar: luz takiej odpowiedzi się spodziewałem czyli wymienięcia pytań

[rakash]

[iliq]

wiesz że jesteś męskim odpowiednikiem Igi? ten sam styl pisania i odpowiedzi na pytania

ps. nie wchodzę w dalsze dyskusję z Tb na tego typu tematy

[IgaM]

[rakash]

[IgaM]

[M i T]

Flo, Zenek i inni zainteresowani tytułem tego wątku,

Jako doskonała dźwiękowa ilustracja pojęcia "dobryzmu" niech posłuży przykładowo ta audycja ("Dobronocka" z różowo-okularową pozytywnie myślącą "psycholożką" Ewą Opolską):

http://www.polskieradio.p...20105065988.mp3

O ile, rzecz jasna, nie dostaniecie odruchu wymiotnego już po pierwszych kilku wzmiankach o "pozytywnej energii"

Marishka

[_flo]

Czy to jest "lektura obowiazkowa"? Czy ja tego musze wysluchac? Bo wiesz, pania Dobron znam, wiem mniej wiecej czego sie spodziewac po jej audycjach, i wygrywa ona w moim osobistym konkursie na najbardziej irytujaca i egzaltowana osobowosc Trojki. Takze chyba se odpuszcze...

[rakash]

Fakt. ja też sobie odpuszczę w przedbiegach panią Dobroń. Męczy mnie jej pozytywny floł.

Hej hoł!

[M i T]

Flo, nikt niczego nie "musi". Pytałaś się kiedyś o dobryzm, więc prócz naszych z Tomkiem przemyśleń postanowiłąm wkleić dobitny "obrazek". Interesuje kogoś, to słucha. Nie interesuje - nie słucha. Żaden problem

Marishka

[IgaM]

[rakash]

Nie wiem o jakiej rozmowie mówisz

To jest pani z radia, Grazyna Dobroń, prowadzi jeżeli dobrze pamiętam audycje w których właśnie omawia się wszelkie tematy psychololo i zawsze tryska "radością". To się zdaje nazywa "Dobronocka".

[IgaM]

[rakash]

Teraz jest to dla mnie jasne.

Niestety włączyłem tą audycję, i nie pomyliłem się. Robi mi się nie dobrze jak tego słucham. Muszę się tym chyba częściej katować, wtedy nabiorę dystansu.

[figa]

Ja wysłuchałam -w zasadzie -nie mam się czego przyczepić .
Ona naprawde pomaga . dzwonią osoby zadowolone i nie .
Ogólnie ciepło miło i szczęśliwie -a co ma mówić osobom w dołku?
własnie ,zeby sie zmotywowały i odnalazły w sobie pokłady energii i chęci.
Zgadzam się ,że depresja to taka wewnętrzna niemoc
i nie można katowac się czarnymi stronami zycia .
Praca a zwłaszcza fizyczna -pomaga lepiej niż sufitowanie i rozpamietywanie.
[to moje zdanie]
Przyznam się ,ze radia w domu niemam i nocnych audycji nie słucham,
ale też bym nie dzwoniła bo nie mam się czym pochwalić co ganić
a przkładna też nie jestem ale ogólnie szczęśliwa w swoim mikro-świecie.

[Witold Jarmolowicz]

Cóż, po raz kolejny okazuje się, że ludzie pozytywnie nastawieni i uzewnętrzniający taką postawę są w Polsce niemile widziani. Osobiście rzadko słucham Grażyny Dobroń. Sądzę jednak, że w powodzi bzdurnych bądź agresywnych programów, pani Grażyna od lat stara się przekazać słuchaczom nie tylko różnorodne informacje z dziedziny zdrowia ale również zaszczepić w słuchaczach odrobinę optymizmu.
JW

[xvk]

Wysłuchałam wczoraj tej audycji – też nie mam się do czego przyczepić .
Ładny temat: o radości, satysfakcji życiowej, pozytywnym myśleniu, dostrzeganiu sukcesów...
O tym, żeby nauczyć się być szczęśliwym tu i teraz. Zauważać, robić sobie drobne przyjemności na co dzień.
Od jednej audycji pewnie się nikt tego nie nauczy, ale kilka takich audycji plus kilka lektur w podobnych klimatach (różnych autorów) i już można się trochę zmienić. Na tyle, żeby wyjść łatwiej z jakiegoś dołka życiowego, zmienić swoje relacje w rodzinie na lepsze, lepiej dogadywać się z dziećmi itp. Tylko trzeba zastosować chociaż część tych rad.
Radość drażni. Dlaczego? U niektórych z zazdrości, u innych … nie wiem. Może to ta moda na narzekactwo u Polaków. Strach się czymś pozytywnym pochwalić, jako spuścizna po czasach stalinowskich, kiedy ludzie nie mogli sobie wcale ufać? Pewnie przyczyn jest więcej.
Sympatyczne wypowiedzi dzwoniących, opowiadających o swoim życiu.
Bardzo przyzwoita nocna audycja, dla tych co jeszcze nie śpią, bo sen nie przychodzi z powodu kłopotów, lęków czy samotności. Proste rady, takie abc psychologii stosowanej dla tych co mają problemy ale z różnych powodów nie wybiorą się nigdy do psychologa.

[M i T]

Panie, Panowie, przystopujcie nieco...
Po jednej, dwóch wysłuchanych audycjach, wyciągacie pozytywne wnioski?

Zapomnieliście już, jak to zaproszony gość - Ewa Foley - z dobrystycznym uśmiechem w głosie unikała odpowiedzi na moje pytanie dotyczące publicznego pomówienia i zniesławienia Susan Forward? Zapomnieliście, że Dobroniowa bezczelnie - nie dając mi wtedy możliwości kulturalnego pożegnania się - rozłączyła połączenie? Mało tego, Ewa Foley usunęła ów niesławny filmik z netu w niecały tydzień, pewnie drżąc, czy czasem nie dostanie pozwu made in USA za ewidentne kłamstwa i zmyślanie.

Nie wiecie też pewnie, że gdy do programu dzwoni jakiś zdesperowany człowiek, który cierpi przez swoich starych i ma myśli samobójcze bądź nie umie wystartować w życie, to mu się zaleca słuchanie brzęczących misek, oddychanie lub nałożenie różowych bryli.
Zmienia się wtedy ton u pani Dobroń. Pojawia się za to - w tonie - nutka pogardy, ledwo skrywanej złości, że dzwoni jakiś nieudacznik, nie dający sobie rady z własną nieświadomością. No to mu mówią, by wziął się w garść, by się pomodlił, pooddychał, ustawiają go w roli karconego dziecka.

Ale cała sytuacja ulega pozytywnej zmianie, gdy RZADKIM gościem jest Małgorzata Liszyk - Kozłowska, psycholog wybitny. Wtedy mamy do czynienia z sytuacją POMOCY - realnej pomocy dla dzowniących. I na te programy warto zwrócić szczególną uwagę i porównywać je potem do przeważających liczebnie innych, gdzie zaproszeni są kołcze, trenerzy interpersonalni, euforyczni indiofile, misjonarze, afirmatorzy i dobryści wszelkiej maści.

ps: Już nie wspomnę, ile razy ta pani zniekształcała sens moich maili, gdy je czytała na antenie.

Tomek

[IgaM]

[xvk]

Rzadko słucham radia. Od czasu jak jestem na forum to zauważyłam od Was 2 linki do audycji p. Dobroń i to jedyne dwie audycje, które słyszałam. O ostatniej się wypowiedziałam.

[M i T]

[IgaM]

[Hannibal]

Żadnego ataku ze strony Tomka nie uświadczyłem. Odniosłem raczej wrażenie, że był zbyt delikatny, że dał się zagadać tym paniom.

[xvk]

[M i T]

[M i T]

Jak pisałam wcześniej, "dobryzm" polega na tym, że taka osoba odczuwa przymus bycia lubianą przez absolutnie wszystkich, bycią dobrą dla absolutnie wszystkich, kosztem zdrowego rozsądku czy własnych interesów. Taka osoba za wszelką cenę unika uczucia złości i boi się też jego przejawów u innych osób.

Pani Dobroń w tym sensie jest "dobrystką", ponieważ w swojej audycji nawołuje do właśnie takich zachowań i przeważnie takich też zaprasza gości. MLK jest tu zacnym wyjątkiem, ponieważ za każdym razem podkreśla m.in. rolę (adekwatnej do sytuacji) złości jako uczucia nam bardzo potrzebnego. Na odmianę od pani Dobroń, która ostatnio nawet powiedziała, że już prawie jej się udało całkowicie wyzbyć tego uczucia

"Dobryzm", to zgadzanie się z uśmiechem na twarzy na bycie krzywdzonym. Dlatego drażnią pani Dobroń ci, którzy na takie traktowanie się nie zgadzają i nie akceptują cierpiętnictwa jako cechy pozytywnej. Wyraźnie wyznaje zasadę nastawiania drugiego policzka. I to właśnie wpisuje się doskonale w definicję dobryzmu (przytaczałam już cytat z Sarno na pierwszej stronie tego wątku).

Marishka

[xvk]

[M i T]

Do Dalajlamy? Widzisz, do mnie nie przemawiają ciepłe kluchy w sprawie wolnego Tybetu, bo to przejście z niewoli dyktatu komuszego w dyktat religijny. Wolny Tybet to takie socjalistyczno-zielone bajdurzenie dla pryszczersów. Zachęcam do lektury usera Frasobliwego z forum prawda2.info. Bystry gość. Już tam nie pisuje, ale w necie nic nie ginie

Tomek

P.S. Ja słowo "dobryzm" po raz pierwszy spotkałam w książce Sarno (ang. "goodism"). Znakomicie określa to zjawisko, albo raczej pewne cechy osobowości. Przecież od dawna funkcjonuje określenie "perfekcjonista". "Dobrysta", to taki jego "brat", nie do końca bliźniak, ale z tych samych "rodziców"

Marishka

[xvk]

[M i T]

[xvk]

[M i T]

[xvk]

Kilka dni temu, przypadkiem , byłam na jakimś forum hipisów, też chyba tam byłeś.
A ja lubię Davida Icke

[M i T]

Xvk, ustalmy jedną rzecz: nie znoszę ideologii hippisowskiej. Nie miałem, nie mam i mieć nie będę niczego z nimi wspólnego - no może poza muzyką Hendrixa czy kilku innych wykonawców.

Nie odbieraj tego, proszę , jako atak - po prostu w tej kwestii jestem zdecydowany i stanowczy. Poza tym, raczej nie pałętam się po forach jakoś wyjątkowo...

Tomek

[xvk]

Pisząc to, co w poprzednim poście nie miałam nic na mysli, ponad to, że świat jest mały i łatwo niespodziewanie kogoś spotkać, co mi się często zdarza w realu
U hippisów temat był chyba o muzyce.

[zenon]

http://niewiarygodne.pl/g...riazdjecie.html

[iliq]

zaraz psychologwie będą twierdzić że znaleźli sens istnienia ludzi

[Waldek B]

[zenon]

to jeszcze masz ten dobrysto nasz forumowy, znalazla to "_flo", wiec jej dziekuj.

http://www.ted.com/talks/...psychology.html

[_flo]

To tez jest dobre O szczesciu naturalnym i szczesciu syntetycznym...
http://www.ted.com/talks/...e_we_happy.html

[M i T]

Poniższy wątek przeniesiony stąd - http://www.dobradieta.pl/...p=160731#160731 /Hannibal

[kiwi4]

Widzisz , ja traktuję wszystkich jednakowo i nie ma problemu z komunikacją z tymi złymi. Ja mówię co mi się nie podoba, co myślę i jak wielu przemilcza wstrętne zachowanie, ja nie i mówię spokojnie , ale na głos, nie do ucha. Nie ma potrzeby stwarzać niedomówień i jest ok. To dziwne, że ze wszystkimi można obcować normalnie ?. Nikt mi jeszcze nie powiedział, że mnie nie lubi, z każdym rozmawiam jednakowo, tak jak każdego traktuję jednakowo. Dla mnie to normalka.

[M i T]

[Hannibal]

[Hannibal]

[M i T]

Hannibal, mnie kocha Marishka, zaś osobę Kiwi, przy odrobinie godności - po moim złystycznym poście - powinna ogarnąć wściekłość idealnie skierowana w moją stronę. Jeśli nie, WYPARCIE. Czyli brak więzi z własna sferą emocjonalną przy całkowitej dekapitacji istotnej jej części odpowiadającej za zdrowy osąd.
Nie jestem w stanie spokojnie odnieść się do kazdego, kto szermuje na lewo i prawo tak WAŻNYMI uczuciami jak miłość czy szacunek. Miłość dla wszystkich=sytuacja całkowitego braku jej odczuwania. To samo z nienawiścią i szacunkiem. To są kolory, mają swoje odcienie. Normalny człowiek odczuwa, nie tworzy parareligijnych ideologii wziętych z new fucking age lub buddystyczno-deMellowskich wypocin.

Tomek

[Hannibal]

[soook]

Normalny człowiek odczuwa , nie tworzy parareligijnych ideologii wziętych z new fucking
age lub buddystyczno-deMellowskich wypocin .

Pozwoliłem przeliterować osobiście , vide . Ten , nienormalny człowiek , z definicji przytoczonej , nie powiedział by , o tym normalnym człowieku że , jest nienormalny .

Zaiste , nienormalność jest normalna . Wrona , albinos według wron , jest nienormalna .
Pojmowanie czarnych wron .
Albinos , który nie kracze .

.

[soook]

Nie wiem czy , kiwi4 ogarnęła wściekłość . Każda wściekłość , niszczy pole osobowe wściekającego się . Nic w przyrodzie nie ginie . Zasada zachowania energii .
To , i inne prawa fizyki , dotyczące istot ludzkich , są utajone . Utajone , aby człowiek był potulnym gwoździem , w baraku hodowlanym . Ziemi .


.

[soook]

Zgadza się , bóg , naczelny nadzorca farmy hodowlanej .



.

[Molka]

Fink w jaki sposób wyładowujesz wscieklosc co by nie odreagowywac na niewinnych?

[Hannibal]

[grizzly]

[soook]

A tak z marginesu fizyczności , ( może nie ! ) i psyche . Erotyka i związane tą , "sprawy ".
Są znane od pokoleń, opowieści , doznań osobistych , relacji medialnych..... ale przenikanie
żeńskiego w męski , i wszelkie konfiguracje , w tantrze , są Nie Pojmowalne .
Dla percepcji szkolonej w ciemnościach . Haaaa!
Muzykę graną fortepianem , na przykład idzie odsłuchać ciałem . I Sobą . Uszy to namiastka
w doznaniach dźwiękowych .



.

[Adam319]

[Waldek B]

[Joannaż]

[Joannaż]

fink, dlaczego Ty się wściekasz? Przyczyny wyrzuć poza obręb swojej percepcji (o ile się da)

[Joannaż]

[Joannaż]

A czy potrafisz sobie wyobrazić, ze tej wściekłości po prostu nie ma. Nie ma, więc nie ma czego wypierać.

[Hannibal]

[Joannaż]

[Joannaż]

[Molka]

[Hannibal]

[Joannaż]

[Hannibal]

[Joannaż]

[Joannaż]

[EAnna]

[EAnna]

[Joannaż]

EAnna, to skutek powolnego zapominania o własnym ego i życia tu i teraz...

[Joannaż]

[gramakawa]

Nikt tu nie pisze o tzw charakterze człowieka. Coś, co się dziedziczy i/lub otrzymuje się z najbliższego otoczenia jako wzorce. To charakter determinuje takie czy inne zachowania. Jednego nic nie rusza, można mu chodzić po głowie, pluć w oczy, a on nic. Inny będzie się wściekał za błahostkę.
Każdy z tych przypadków to inny start do Świadomości. Jeżeli masz pełen ciepła i miłości dom w dzieciństwie to już etap wypracowywania w sobie miłości masz za sobą, dostałaś to w prezencie. I na odwrót, jakże długa droga czeka kogoś, kto wyrastał w nienawiści.
.....takie moje 5 groszy

Nikt tu nie pisze o tzw charakterze człowieka. Coś, co się dziedziczy i/lub otrzymuje się z najbliższego otoczenia jako wzorce. To charakter determinuje takie czy inne zachowania. Jednego nic nie rusza, można mu chodzić po głowie, pluć w oczy, a on nic. Inny będzie się wściekał za błahostkę.
Każdy z tych przypadków to inny start do Świadomości. Jeżeli masz pełen ciepła i miłości dom w dzieciństwie to już etap wypracowywania w sobie miłości masz za sobą, dostałaś to w prezencie. I na odwrót, jakże długa droga czeka kogoś, kto wyrastał w nienawiści.
.....takie moje 5 groszy

[EAnna]

[EAnna]

[gramakawa]

Pocieszające jest to, ze w tym drugim przypadku ma się większego "kopa" do zmiany w sobie i środowisku i na mecie może ta osoba zrównać się/prześcignąć tą pierwszą. Tylko że to świadczy o tym, że "ta pierwsza" nie zrobiła nic dla swego wzrostu. Która więc odbierze nagrodę????

Pocieszające jest to, ze w tym drugim przypadku ma się większego "kopa" do zmiany w sobie i środowisku i na mecie może ta osoba zrównać się/prześcignąć tą pierwszą. Tylko że to świadczy o tym, że "ta pierwsza" nie zrobiła nic dla swego wzrostu. Która więc odbierze nagrodę????

[Hannibal]

[Joannaż]

[Joannaż]

[gramakawa]

[Hannibal]

"Gotowość do poświęcenia własnego zdrowia lub życia" nie jest paralelna z biciem tych, którzy myślą inaczej.
No chyba, że ktoś na nas napadnie, zagrozi naszemu życiu - wtedy w obronie własnej będziemy walczyć.
Ale to ma się nijak do tego, o czym ja napisałem w związku z wypowiedzią finka.

Cytat:

Patriotyzm jest zaprzeczeniem szowinizmu. Tłumaczy się to tym, że patriotyzm odróżnia się otwartością na inne narody, uznaniem ich prawa do suwerenności i niepodległości. Czasem bywa również przeciwstawiany nacjonalizmowi, wydaje się jednak, że bardziej trafne jest ograniczenie się przede wszystkim do szowinizmu, ponieważ oba pojęcia są związane z uczuciami – pierwsze z miłością do własnego narodu, drugie z nienawiścią do innych.

[Joannaż]

[gramakawa]

OK !!!

OK !!!

[Joannaż]

[Hannibal]

[M i T]

[Adam319]

[Adam319]

[EAnna]

[gramakawa]

[EAnna]

[M i T]

[Sana]

Emocja to nie czyn. Moja emocja nie może nikogo zranić. Dopiero to, w jaki sposób zostanie ona wyrażona, ma realne konsekwencje dla drugiej strony. Dlatego tak ważne jest uświadamianie sobie swoich emocji na bieżąco i naturalne przeżywanie ich Po to właśnie, by nie ranić pochopnie, a reagować stosownie do sytuacji i zgodnie z własnym zdaniem, wmiast udawać obojętność lub silić się na dobrystyczne zatuszowanie sprawy.

EDIT: bardziej obrazowo i dokładniej przedstawiła to wyżej Marishka

[gramakawa]

[Molka]

Fink MiT piszac adekwatnie maja na mysli nie tylko w stosunku do wlasciwej osoby ale równiez odpowiedni sposób reakcji i to jest bardzo wazne, w jaki sposób to zrobisz.

[Molka]

Wiesz z tą "wojną" to chyba nie najlepszy pomysł, myśle że wówczas istnieje duże pradopodobieństwo że odreagujesz na niewinnych ponieważ siła emocji jest ogromna i zazwyczaj "wojny "trwają jakis czas, moim zdaniem rozwiazaniem jest dosadne poparte madrymi argumentami jedno, dwa zdania bez ubliżeń, inwektyw, krzyków i koniec.

[Sana]

[Adam319]

[M i T]

Adam, ja myślę, że jesteś orędownikiem trendu dążącego do wyrugowania z człowieka niewygodnych emocji pod fałszywym hasłem o ich negatywności, które to hasła co rusz padają tu na forum. Nawet z ust ludzi o wspaniałym intelekcie, jak choćby Zenon.
Krótko mówiąc, chciałbyś, by ludzie stali się emocjonalnymi kastratami, którzy przeprowadzili na sobie emo-lobotomię.

Dlaczego usilnie forsujesz teorię o wyżywaniu się, nawet wówczas, gdy tysiące razy objaśniało się tutaj sens i zasadę adekwatności wyrażania emocji?
O jakim wyżywaniu piszesz?

Jeśli ludzie staną się dobrystycznymi barankami nienawidzącymi nienawiści i wściekłości, takie zjawiska jak dyktatura czy faszyzm rozkwitną jak grzyby po deszczu. Kumasz ten paradoks? Najłatwiej manipuluje się ludźmi uciekającymi od samych siebie, czyli m.in. od własnej sfery emocjonalnej. Plankton nie jest, jak mawia Grizzly, ludźmi bez kasy. Plankton to ludzie, którzy nie widzą pały, która ich leje po łbach i kajdan, którymi się ich skuwa. Mało tego, uznają to za test na ich cnocie, a cierpieniu nadają sens oczyszczający.

Tomek

[Adam319]

[Adam319]

Tomek, myślę, że mamy przyszłość, tylko musimy uzgodnić co każdy z nas rozumie używając podstawowych pojęć.

Dam przykład:
Fink napisał w skrócie ( jak ja to czytam), że wściekłość jest święta bo Bóg prawdziwy tak chciał bo na nią pozwala, więc ...

Czytasz powyżej co piszę, ja nie widzę rzeczywistości przez różowe okulary, ja tylko nie daję satysfakcji prowokatorom i manipulatorom, w obronie słabszych czy własnej osoby jeśli widzę prawdopodobieństwo sukcesu przewyższające ryzyko zawszę podejmuję działania. Nie popieram działania w stylu "wiem, że to nic nie da, ale musiałem tak zrobić bo tego wymaga Bóg, honor, ojczyzna, poczucie własnej godności", czasy męczenników dobiegły końca nadchodzi era połączenia radości istnienia z myśleniem, a nie z popędami, spazmami, tropizmami i innymi cielesnymi odruchami.

[M i T]

Najprościej jak potrafię: chodzi o to, by gdy poczujesz się skrzywdzonym, nie zaprzeczać pierwszym odczuciom, jakie nadejdą (u mnóstwa osób jest już tak źle, że gdy są skrzywdzone, nie odczuwają w sobie nic poza lękiem przed kolejnym ciosem) i dać im wolność w umyśle, by się wygodnie rozłożyły na kanapie i opowiedziały swą historię. Dobrysta widzi w tzw. "negatywnych" emocjach nieproszonych gości i wywala ich z psyche, szczując wyparciem lub zaprzeczeniem.

Niekoniecznie oko za oko, ząb za ząb. Fink, w takich sytuacjach, ignorancja jest zwycięstwem, nigdy porażką, no chyba, że ktoś narusza Twoją nietykalność fizyczną lub nie odczepia się choćby nie wiem co.
Sytuacja, którą podałeś, wygląda mi na próbę wywołania gwałtownej reakcji.
Jeśli dasz się sprowokować, przegrasz - przynajmniej na stopie zawodowej np, choć trudno rozpatrywać z dystansu postów na forum podobne zdarzenia. W świecie rządzonym przez psychopatycznych dobrystów, zawsze ofiara stanie się katem, więc mocno trzeba się zastanowić, czy odpalić armatę.
Jeszcze raz i do znudzenia: chodzi o to, by nie wykrawać ze swojej psyche ważnej jej części pod wpływem fałszywych ideologii i błędnych założeń etycznych, czyniących z człowieka bezwolną szmaciankę z czarnymi guzikami zamiast oczu.

Tomek

[M i T]

[Adam319]

[Adam319]

[M i T]

[Adam319]

Normalnie wcisnąłem guzik i czekam na przejściu dla pieszych, zapaliło się zielone i co przechodzę, nie, próbuję wyczuć sytuację, czuję nadjeżdżający samochód, zastanawiam się jak najlepiej sklasyfikować i wyrazić to uczucie, zamyślenie powoduje brak działania, samochód przejechał, przechodzę zastanawiając się czy nie mogłem tak po prostu popatrzeć czy nic nie jedzie, zaczekać i potem przejść.

Koszszszszszmar.




Ździebko poważniej:
Każde wyrażenie uczucia jest działaniem lub brakiem działania (można brak działania uznać za działanie)
Nie każde działanie jest wyrażeniem uczucia, na przykład oddychanie, dodawanie, mycie zębów, włączanie komputera, przechodzenie przez przejście dla pieszych, no chyba, że za każdym razem wyrażamy uczucie nadziei, że się uda.

[Joannaż]

[Hannibal]

[Joannaż]

[Joannaż]

[Hannibal]

[Joannaż]

[Hannibal]

[Joannaż]

[Sana]

sinsemilla
Wygląda to wprost przeciwnie, całkiem ludzko.
Adekwatnie do Twoich osobistych odczuć, zanim zostaną one przefiltrowane i dostosowane do obowiązujących - nie zawsze sprawiedliwych wobec Ciebie - norm.

[Joannaż]

Sana
Adekwatnie do moich osobistych odczuć, powiadasz.

A oto ocena ("adekwatna") MiT, MOICH osobistych odczuć.

[Adam319]

[soook]

Impotencja osobowości , nie opatruje ran . Ona Je, rozdrapuje . I krzyczy -
- patrzcie wszyscy . Ja krwawię ! Rozdrapujcie rany swoje . Upuszczajcie
swoją krew ! Nie obcinajcie paznokci ( języka) .

Z co niektórych wpisów , zimno zera absolutnego z piekieł płomieniami
wypełza . Jako Zgroza .

Klaus Kinsski , tego by nie u aktorzył .



.

[soook]

A jak , Ty określisz - ewidentny krzywdziciel psychiczny ? Co , jak , kogo etc. , podstawisz pod ten zwrot słowny .


.

[Sana]

[Joannaż]

Sana,nie ma niewygodnych uczuć. Są Uczucia,ludzkie. Empatia. Pozdrawiam.

[M i T]

[Molka]

Fink ale dlaczego lubi Cie wkurzyc? tak bez powodu? to raczej nie spotyka sie czesto... poza tym ignorowanie takiego kogos z czasem da wynik pozytywny poniewaz jesli taki ktos nie widzi Twojej reakcji to odpusci, bo jesli atakuje bez powodu i nie widzi odzewu to da spokój poniewaz takiemu komus chodzi własnie tylko o odzew, wiec bedzie szukał innego kozła który da sie sprowokowac bo własnie o sprowokowanie mu chodzi.

[Joannaż]

MiT,wydawało mi się,że nie posiadacie dzieci. O czym Ty piszesz?

[M i T]

Sinsemilla, to już taka desperacja braku argumentu Cię dopadła, że chwytasz się zardzewiałej brzytwy??
Myślałem, że użyjesz tego cokolwiek później, nie tak od razu, zważywszy na szeroko pojętą miłość do każdego i empatię przez "E".

Tomek

[Joannaż]

Tomek,przeczytaj ostatni post Marishki. To nie żaden mój argument. Zwykłe pytanie.Myślałam,że przeoczyłam...narodziny Trudno mi się pisze przez tel.,wiec z mojej strony,na dzis,eot.Pozdrawiam

[M i T]

Sinsemilla, kociak, którego odwróciłaś do góry nogyma, dostał wylewu krwi do mózgu i padł bez zmysłów.
Nie przeczę, że z telefonu źle się pisze. Czasem od tego cierpią koty. Na uderzenie krwi do głowy

Tomek

[Adam319]

[Adam319]

[soook]

Fink , z odpowiedziami to tak jak , z pływaniem . Aby być ratownikiem wodnym , trza dobrze , i pływać , i znać zasady reanimacji , prawa fizyki , praktykę pływania na różnych
akwenach ...itd. , itp.

A powiem Tobie tak , bez próżnicy . Miałem parę lat temu , mocną scysję słowną . Grupa ludzi . Podnoszą głos , argumenty ....przeciw mnie . Kilka zdań spokojnie powiedziałem . Dostrzegam że , inspiracja ludzi tych idzie w kierunku , abym podniósł swoje "ciśnienie ".
I powiedziałem , wyraziście , do oczu tych ludzi . I wokoło. Auto cytuję : NIE przyjmuję Złej energii. ZŁA energia , precz do Nadawcy ! . Odwróciłem się , i poszedłem przed siebie .
Esencja tego taka , osoby Te , nie konfliktują się ze mną . Powiedziały że , ja
I Put A Spell On You .
Wiesz o czym , mówię ?


.

[soook]

MiT , są na etapie wiedzy z jaskini domowej . Jaskiniowcy .

Choć przeczytacie tabuny książek , wagony filmów ocznie zaliczycie , gooogle spalicie ,
wywiadów przeprowadzicie .... to NIGDY nie przepłyniesz wpław , kilometra na jeziorze .

Dopiero , NAUCZYWSZY się pływać praktycznie , możecie mleć językiem klawiatury .
O pływaniu .
Wyjdźcie z jaskini na słońce . Do ludzi , fauny , flory . Powiedz rano - dzień dobry sniegu biały , witam ciebie Słońce . Uśmiechnij się do świata . Powodzenia ! :



.

[Adam319]

[kiwi4]

MiT , nie lubisz mnie za moje odczucia, za moje zdanie i masz takie prawo, mi to rybka. Trzeba kochać, nam nie można nienawidzić , pamiętasz te słowa ?, to nie moje słowa, jego też nie lubisz ?. Ja się nie upodabniam, ja po prostu taki mam charakter, inny niż Ty i tym też się ludzie od siebie różnią. Jak mam zły dzień, ktoś mnie wkurzy, nigdy nie wyładowuje swojego niezadowolenia na innych, bo na mnie też ktoś kiedyś wyładowywał swoją złość i pamiętam jak się czułam. Swoje dziecko starałam się wychować na dobrego człowieka i udało mi się , bo w dzisiejszych czasach trudno to uczynić. Nie powinna kierować ludźmi złość, bo to zły doradca.

[M i T]

[rakash]

[kiwi4]

Nie wiesz kto tak powiedział, ten bełkot, trudno. Oko za oko, ząb za ząb. Ja nie należę do takich istot, które za zło odpowiadają złem. Odsuwałam się od takich osób, ale jet tak, że gdy się ktoś taki odezwał i potrzebował pomocy, pomogłam. To nie ja źle się czułam , ale ten niedobrysta. Myślę, że wielu ludzi dopiero po jakimś czasie wie, ze zrobiło coś podłego, co pozwala im na opanowanie się.

[Hannibal]

[iliq]

[Hannibal]

[Kefa]

[iliq]

[Hannibal]

[Adam319]

Chcecie gadać w kółko o tym samym, nie ma sprawy:

Musicie się zdecydować czy "adekwatne wyrażanie złości" to "rozsądna reakcja na niepomyślną informację" czy "odruch informujący nasze otoczenie o nieprzyjemnych odczuciach".

Bo jeśli to "wyrażanie złości" opiera się jednak na rozsądnym chłodnym myśleniu to termin "wyrażanie złości" jest wewnętrznie sprzeczny i służy tylko prasowaniu płaskownicy, a jeśli "wyrażanie złości" nie opiera się jednak na rozsądnym chłodnym myśleniu to cała teoria "adekwatnej reakcji" to tylko mydlenie oczu by uspawiedliwić nieopanowywalne wybuchy gniewu - czyli poważny problem psychiczny.

[iliq]

Fink'u to jego sprawa czy jest poligamistą czy monogamistą. Ja tego nie oceniam bo i po co, przecież każdego cechują różne wartości. Ja mam zapędy monogamistyczne i ani to lepsze ani gorsze od poligamistycznych. Mnie ogólnie ciągnie do ładnych kobiet, jak kogoś ciągnie do jednej to jego sprawa i mi nic do tego.

Tamtego znajomego nie uważam za nieudacznika, po prostu nie patrzy on na rzeczy realnie. Nawet bym nie zadawał tego pytania bo mnie to nie obchodziło do puki nie zaczął mnie pouczać. Ja lubię wiedzieć kto mi daje rady. Nie będę słuchał chudzielca jak być pakerem ani osoby która nigdy nie grała w pokera jak w pokera grać. Swoją drogą on i tak z żadną nie współżył.

[Hannibal]

[iliq]

[Hannibal]

[Joannaż]

[M i T]

Poniższy wątek przeniesiony z tematu o homoseksualizmie, od tego miejsca -
http://www.dobradieta.pl/...p=163463#163463

[Joannaż]

[M i T]

Po czorta piszesz dobranoc? Wiadomo było, że to guzik znaczy i będziesz siedzieć, odpisywać, zaprzeczać, wypierać itd. Jest ono (to dobranoc) mniej więcej tak fałszywe, jak postawa dobrysty, w którą programowo usiłujesz się ubrać. To straszny gorset mentalny, a skutki opłakane.

Tomek

[M i T]

[Joannaż]

[Joannaż]

[M i T]

[M i T]

Można ten off-top przenieść do działu "dobryzm" i będzie gitara
Jeszcze się geje obruszą, że w dziale o nich, piszemy o czymś tak nieprzyzwoicie ważnym, jak rola oceny/percepcji rzeczywistości

Tomek

[soook]

Miło i fajnie , wyglądacie na foto . Brawo ! Czerń włosów
Powodzenia jutro .




.

[Joannaż]

[Joannaż]

[Joannaż]

Jeszcze w związku z powyższym...

Z reguły starałam się (tak jak uczą książki) pomagać dziecku w określaniu emocji,tj. nazywaniu ich. Typu jak się dziecko wkurza i wrzeszczy to mówiłam mu, to jest złość...np.
ALE...
Stwierdziłam,że to także jest BŁĘDEM,bo to JA OCENIAM to jako złość, a to może być smutek naprzykład albo żal.

Moim zdaniem lepiej zostawić to zupełnie bez oceny, ewentualnie przytulić, jak dziecko chce

Co o tym dobrystycznym postępowaniu sądzisz, Marishko?

[Hannibal]

[Joannaż]

[M i T]

Przytulanie dziecka nie ma nic wspólnego z dobryzmem. Znaczenie słowa "dobryzm" (i jego pochodnych) zostało dość precyzyjnie wyjaśnione na pierwszej stronie tego wątku:

http://www.dobradieta.pl/...p=115531#115531
http://www.dobradieta.pl/...p=115539#115539

Nazywanie uczuć, a ich ocenianie to zupełnie różne sprawy. Nazywanie uczuć i pozwalanie na ich świadome przeżywanie uczy dziecko lepiej rozumieć siebie i otaczający świat. Ocenianie uczuć prowadzi do tłumienia, odrzucania tych, które oceniamy jako "złe", niepożądane. Powiedzenie do dziecka np. "widzę, że coś Cię rozzłościło..." poparte chęcią wysłuchania tego, co ma do powiedzenia jest budujące, ponieważ sygnalizuje akceptacje uczucia przez rodzica i otwartość na wysłuchanie/pomoc. Ale powiedzenie czegoś w stylu "przestań się tak złościć / złość urodzie szkodzi / jak tak się będziesz zachowywać, to nikt się z tobą nie będzie bawić, etc." jest toksyczne, ponieważ sygnalizuje lęk rodzica przed niewygodnym dla niego uczuciem, a więc uczy dziecko tłumienia tego uczucia, by nie martwić czy gniewać rodzica.

Sinsemilla, jak dziecko ma się nauczyć mówić o swoich uczuciach i adekwatnie je wyrażać, jeśli nie znajduje właściwego wsparcia rodzica (bo ten np. boi się lub nie rozumie własnych uczuć)? Wydaje mi się, że Ty oczekujesz od dziecka, by ono od razu samo wiedziało, co czuje. A to nie jest realne. Kiedy masz krzyczące niemowle też nie masz pewności, czy płacze, bo chce jeść, boli go brzuszek, czy czegoś się wystraszyło. Ale próbujesz mu pomóc. Podobnie jest z emocjami - nie masz 100% pewności, co dziecko czuje, ale z racji swojego doświadczenia, wrażliwości i uważności możesz z dużym prawdopodobieństwem nazwać te uczucia. Może nie zawsze będą trafne, ale będą POMOCNE dla dziecka, bo przede wszystkim dadzą mu wyraźnie do zrozumienia, że wszystkie uczucia są w porządku i nie należy się ich bać.

Tu masz znakomity opis zdrowej, nie dobrystycznej reakcji MamyMaciusia w kłopotliwej dla jej synka sytuacji:

http://www.dobradieta.pl/...p=154593#154593

Również Neska dzieliła się swoimi metodami. Niestety, nie mogę w tej chwili znaleźć tych postów.

Marishka

[Joannaż]

[soook]

Sinsemilla wiesz CO mówisz ! Bardzo Dobre









.

[M i T]

[zenon]

W tej dyskusji tygrysy kibicują Marishce.

[Adam319]

Czyje to wącisko jest?
__________________Flo weź proszę załóż ankietę:

1. Bardziej Sinsemilla ma rację.
2. Bardziej Marishka ma rację.

[Neska]

maly bejbik niczego nie wie, jest zalezny we wszystkim od nas. Od spelnianaia podstawowych potrzeb po cala reszte wzrastania. Potrzebuje nas non-stop. W miare uksztaltowany jest moj 5-latek, tym bardziej widze, jaka droga przed jego rodzenstwem, jakie etapy.

[_flo]

[soook]

Zapewniam że , dziecko rodzi się z wiedzą . Potem , cyklem wychowawczym , jest rzeźbione . Mały , Indianin czuje Całą otaczająca go , aurę . Naturę . Analogicznie , Wielkomiejski człowiek , czuje spaliny i smak wody z ujęcia . I ten mały Indianin , jest w stanie nauczyć się obsługi komputera. Ten wielkomiejski , utracił bezpowrotnie powonienie aromatu Ziemi .



.

[soook]

I jeszcze , aby , a priory utrzymać swoją pewność w konwersacji , używanie twierdzenia rodem z komunizmu strasznego . Co by było , co będzie .... jak dziecko to , nie wychowywane będzie , według koncepcji władzy wszystkowiedzącej . Akademia z korytarzem się kłania . I poprawność akademicka Zdanie rodem z Ulissesa . Długie i czerwone




.

[_flo]

[soook]

W skład wiedzy wchodzi ....? co




.

[Hannibal]

[Witold Jarmolowicz]

[soook]

No to przykład z Absolutu . Panie i Panowie , oto Mozart !!!


To wszystko







.

[Adam319]

[Witold Jarmolowicz]

[Adam319]

[M i T]

[Witold Jarmolowicz]

[zenon]

[Witold Jarmolowicz]

No właśnie. A jeżeli terapeutyczne prowokowanie doprowadzi właśnie do wybuchu, ujawnienia złości i przećwiczenia nowych sposobów reagowania? Chamsko i prymitywnie, ale skutecznie?
Spotykamy wiele osób panujących nad swoimi emocjami, które stawiają sobie wysokie standardy etyczne. Płacą za to zaburzeniami układu trawiennego, zespołem jelita drażliwego.
To są osoby z silnym hamowaniem, które z przyczyn światopoglądowych nie pozwalały sobie nigdy na ujawnianie prymitywnych emocji. A przydałoby się.
JW

[Joannaż]

[gramakawa]

Sinsemilla: "Oczywiście, jestem zgodna z tym, że rodzice muszą przy dziecku mówić o SWOICH emocjach, nazywać je i przez to dziecko może uczyć się, wyciągać wnioski.
Ale rozpatrujemy, czy rodzic powinien oceniać jakie emocje targają dziecko i - kierując się swoją oceną - nazywać je."

Tak jest. O swoich emocjach powinniśmy dziecku mówić, bo właśnie w ten sposób uczymy go emocje nazywać. Natomiast trzeba mu zostawić, że tak powiem, samookreślanie się i nie wyręczać go w tym.
Poza tym niedobrze jest dla psychiki dziecka, kiedy skupiamy się nadmiernie na tym co czuje, bo to klosz, spod którego wyjdzie człowieczek nie przystosowany do życia, mający bardzo niską odporność na stres i trudy życia, natomiast sztucznie przez rodziców wywindowaną samoocenę, bardzo szybko, przez owo "życie", zweryfikowaną.
Jest takie powiedzenie: "chowasz dziecko nie dla siebie, a dla świata" I tenże "świat", choćby przedszkolny, nie będzie się z nim na pewno "cackał" i czekał, aż nazwie swoje emocje
I jeszcze jedno. Każde dziecko jest inne, wymagające innego podejścia. Potrzebna jest duża doza rodzicielskiej intuicji, żeby się "wstrzelić" idealnie z "ingerencją". Jedno z z moich dzieci nie otrzymało nigdy klapsa, bo nie było takiej potrzeby. A drugie ( to drugie ) i owszem, zdarzyło się, nie było już innej możliwości - wiem, wiem, będzie "święte" oburzenie
A dzisiaj większe poczucie własnej wartości, silniejszą psychikę i lepiej radzące sobie w życiu ma to "bite" dziecko. Żeby nie było, iż uważam to za regułę. Chcę tylko powiedzieć, że demonizowanie tzw. klapsów ( ale tylko klapsów! ) to bzdura. Aha, moje dzieci są już dorosłe i nie podlegają odebraniu przez państwo

W wychowywaniu dzieci nie ma żadnych gotowych recept na daną sytuację. Jest tylko podstawowa zasada: dzieci powinny czuć, wiedzieć, że są przez rodziców kochane i umiejące tą miłość też okazywać. Uśmiech, uwaga, przytulenie ale też i wymagania na ich miarę
Nie stresujcie się tak młode mamy teoryjami z książek, jako jedynie słusznymi. Wystarczy wasza miłość, intuicja i cierpliwość, tę wiedzę macie przecież w sobie

PS Z innej beczki. Nie chciałabym być w pobliżu, gdy tacy z "wyzwolonymi" emocjami wejdą ze sobą w konflikt

Sinsemilla: "Oczywiście, jestem zgodna z tym, że rodzice muszą przy dziecku mówić o SWOICH emocjach, nazywać je i przez to dziecko może uczyć się, wyciągać wnioski.
Ale rozpatrujemy, czy rodzic powinien oceniać jakie emocje targają dziecko i - kierując się swoją oceną - nazywać je."

Tak jest. O swoich emocjach powinniśmy dziecku mówić, bo właśnie w ten sposób uczymy go emocje nazywać. Natomiast trzeba mu zostawić, że tak powiem, samookreślanie się i nie wyręczać go w tym.
Poza tym niedobrze jest dla psychiki dziecka, kiedy skupiamy się nadmiernie na tym co czuje, bo to klosz, spod którego wyjdzie człowieczek nie przystosowany do życia, mający bardzo niską odporność na stres i trudy życia, natomiast sztucznie przez rodziców wywindowaną samoocenę, bardzo szybko, przez owo "życie", zweryfikowaną.
Jest takie powiedzenie: "chowasz dziecko nie dla siebie, a dla świata" I tenże "świat", choćby przedszkolny, nie będzie się z nim na pewno "cackał" i czekał, aż nazwie swoje emocje
I jeszcze jedno. Każde dziecko jest inne, wymagające innego podejścia. Potrzebna jest duża doza rodzicielskiej intuicji, żeby się "wstrzelić" idealnie z "ingerencją". Jedno z z moich dzieci nie otrzymało nigdy klapsa, bo nie było takiej potrzeby. A drugie ( to drugie ) i owszem, zdarzyło się, nie było już innej możliwości - wiem, wiem, będzie "święte" oburzenie
A dzisiaj większe poczucie własnej wartości, silniejszą psychikę i lepiej radzące sobie w życiu ma to "bite" dziecko. Żeby nie było, iż uważam to za regułę. Chcę tylko powiedzieć, że demonizowanie tzw. klapsów ( ale tylko klapsów! ) to bzdura. Aha, moje dzieci są już dorosłe i nie podlegają odebraniu przez państwo

W wychowywaniu dzieci nie ma żadnych gotowych recept na daną sytuację. Jest tylko podstawowa zasada: dzieci powinny czuć, wiedzieć, że są przez rodziców kochane i umiejące tą miłość też okazywać. Uśmiech, uwaga, przytulenie ale też i wymagania na ich miarę
Nie stresujcie się tak młode mamy teoryjami z książek, jako jedynie słusznymi. Wystarczy wasza miłość, intuicja i cierpliwość, tę wiedzę macie przecież w sobie

PS Z innej beczki. Nie chciałabym być w pobliżu, gdy tacy z "wyzwolonymi" emocjami wejdą ze sobą w konflikt

[Hannibal]

[Neska]

Gramakava ale generalizujesz, np jakie teorie ksiazkowe? jest ich cala masa, niektore sa pomocne inne za plot i na stos, to my wybieramy i oceniamy.
Nikt mi nie wmowi, ze klaspy sa dobre, czy bez szkody. Ja wlasnie "klapalam" starszego syna i widze, ze nie tedy droga, nic nie osiagne oprocz swojego rozladowania emocji na niewinnym dziecku. Zawsze jest jakies wyjscie a bijacy rodzic ma straszne problemy ze soba i nimi tzreba sie zajac.
Pochylanie sie nad dzieckiem nie ma nic wspolnego z trzymaniem pod kloszem, lelkaniem sie, zobacz co pisalam wczoraj w watku 'Kazdy rodzic jes swiety' przyklad z urazem kapielowym mojego malucha, ja to rozumiem jako zrozumieniem dziecka i pomoca w rozwiazaniu problemu, wlasnie najlatwiej dac 'smarkowi klapsa' - zeby szybciej byl spokoj, zeby szybko zrozumial i zeby szybko miec problem z glowy, najtrudniej poswiecic czas i sie spytac co sie stalo, a wierz mi z kazdym dzieckiem mozna swietnie kooperowac. A o czas przy dziecku jest najtrudniej - jesli mama musi pracowac, obrabiac dom to co - dziecko wychowuje niania, obca kobieta, ktora ma swoje metody, a potem trzeba ten czas dzielic miedzy dom, sprzatanie i gotowanie, dla dziecka zostaje ochlap czasu i uwazam, ze to jest problem. Przynajmniej jeden rodzic musi byc w pelni dla dziecka caly czas, aby wlasnie potem dziecko bylo samodzielne. Dla mnie to co piszesz to taki chow 'malego ruska', ktory musi byc zahartowany przez zycie i sobie jakos radzic zycie do raczej polamie.

Sinsemilla swietny przyklad dalas z 'krzyczeniem na rajtki" I tak jest, na rajtki, klocki, misia, autko itp. Dla mnie to tzw frustracja poznawcza a krzyk, placz, zlosc jest jej wyrazaniem po prostu, i nie ma co tu sie zastanawiac czy skrzywdze dziecko jesli nazwe to uczucie zloscia. To jest zlosc, ze cos nie wyszlo, ze nie daje rady - dzieki przezywaniu tej frustracji swiat by nie poszedl do przodu, frustracja jest motywacja, zeby zrobic cos lepiej. To jak dziecko uczy sie chodzic i upada - matka nie ma leciec ani z poduszkami, ani rozpaczac na udpadkiem tylko pomoc. I z rajsopkami to samo - ja pytam sie czy pomoc, pokazac jak naciagnac, ze najpierw paluszki potem pietka, mowie, ze zlosc (tak, zlosc) nie pomoze, ze rzucanie sie na podloge to nie wyjscie i ze pokaze co i jak i na pewno sie uda.

I tyle w temacie rajstop, a co do uczuc to biedne raczej jest to dziecko, ktorego rodzice nie wiedza co ono czuje. Dziecko to czlowiek jak my z takimi samymi uczuciami a nie kosmita.

[M i T]

Neska ! Mądry, wrażliwy post - od siebie, z własnego doświadczenia, konkretny! Fajnie, że mamy tu mamy, które dzielą się własnymi przemyśleniami

Marishka

[gramakawa]

Neska, lubię czytać twoje posty, jesteś wspaniałą matką.
Wspomniałam o książkach, bo znam matki wychowujące dzieci wg książek, z niechlubnym Spockiem na czele. Mamy po prostu inne doświadczenia.
Tak, generalizuję. trudno jest mi teraz, po wielu latach opisywać dokładnie co i jak
Napisałam o tym klapsie, że się zdarzył, nie zdarzał. Zrobiłam to, choć nie musiałam Konkrety, proszę bardzo

Ten klaps opiszę, bo pamiętam go dobrze. Zabolał mnie bardziej niż córkę. Miała ok. 4 lat, musiałam ją wziąć ze sobą do urzędu. Pokój z kilkoma biurkami, komputery. Mała jeszcze komputera nie widziała. Urzędniczka była miła i pokazała jej myszkę i jak się klika po klawiaturze. Wypełnianie mnóstwa papierków przedłużało się i dałam małej kartkę i ołówek, lubiła rysować. W którymś momencie wyszła z pokoju jedna z urzędniczek, jak się potem okazało, kierowniczka, a córka zapragnęła usiąść na jej miejscu ( swoje krzesełko miała) i poklikać na jej komputerze. Po tłumaczeniu, że tego nie może zrobić, bo to jest miejsce pracy tamtej Pani i przez takie klikanie można jej tą pracę zniszczyć. Posłuchała, rysuje dalej, ja spokojnie wypełniam druczki, a córka nagle się zerwała z krzesła i hyc na tamto miejsce. Zawahała się i dążyłam jej złapać rękę nad samą klawiaturą. Urzędniczki zdrętwiały Posadziłam ją znowu na krzesło, wyrażając dezaprobatę za nieposłuszeństwo. Nie było czasu na dłuższe tłumaczenie, bo inni już czekali w kolejce. Jak już sprawa dobiegła końca, mała znów zerwała się z krzesła i podbiegła do tego komputera i przejechała rękami po całej klawiaturze. No i poszedł klap, musiała też jeszcze przeprosić. A komentarz urzędniczek: " Od początku jej się to należało".

Dzisiaj mogłoby się to dla mnie skończyć różnie. Bo nagłaśnia się patologie, które istniały i istnieć będą, aby takim rodzicom jak, powiedzmy ja, odbierać dzieci. O to mi szło, jak napisałam, że demonizowanie klapsów to bzdura. Ale napisałam też o miłości, cierpliwości, intuicji ale to nieważne, prawda?
Historia ma swój dalszy ciąg, chyba ważniejszy w tej sprawie. Otóż, wychodziłyśmy z budynku i mijałyśmy chyba tutejszego pracownika. Córka, ku mojemu ponownemu zaskoczeniu, zwróciła się do niego ze słowami: prosę pana, mama mnie udezyła, niech pan zawoła policję. Popatrzył na mnie, a potem do córki: jak nie chcesz mamusi, to ja ją zabiorę i będziesz miała spokój. Ale jak zabiorę to już nie oddam. Na zawsze! Córce się to jednak nie spodobało i darowała mi wolność Potem była w domu długa rozmowa, zapewniam, że w dobrej atmosferze Dowiedziałam się, że w przedszkolu dzieci były instruowane, aby w przypadku bicia przez rodziców, poszukać pomocy dorosłego albo policjanta. Córka uznała, że to był ten przypadek
Zapewniam, że nie jestem wielbłądem, yyyy...to jest, że rozumiem swoje dzieci i nie traktuję jak kosmitów Czy naprawdę to wyczytałyście z mojego poprzedniego postu?
Chyba to też jest generalizowanie
To wszystko ode mnie. Życzę młodym mamusiom dużo pociechy z dzieci, jak i ja mam. Miłego wieczoru.

Neska, lubię czytać twoje posty, jesteś wspaniałą matką.
Wspomniałam o książkach, bo znam matki wychowujące dzieci wg książek, z niechlubnym Spockiem na czele. Mamy po prostu inne doświadczenia.
Tak, generalizuję. trudno jest mi teraz, po wielu latach opisywać dokładnie co i jak
Napisałam o tym klapsie, że się zdarzył, nie zdarzał. Zrobiłam to, choć nie musiałam Konkrety, proszę bardzo

Ten klaps opiszę, bo pamiętam go dobrze. Zabolał mnie bardziej niż córkę. Miała ok. 4 lat, musiałam ją wziąć ze sobą do urzędu. Pokój z kilkoma biurkami, komputery. Mała jeszcze komputera nie widziała. Urzędniczka była miła i pokazała jej myszkę i jak się klika po klawiaturze. Wypełnianie mnóstwa papierków przedłużało się i dałam małej kartkę i ołówek, lubiła rysować. W którymś momencie wyszła z pokoju jedna z urzędniczek, jak się potem okazało, kierowniczka, a córka zapragnęła usiąść na jej miejscu ( swoje krzesełko miała) i poklikać na jej komputerze. Po tłumaczeniu, że tego nie może zrobić, bo to jest miejsce pracy tamtej Pani i przez takie klikanie można jej tą pracę zniszczyć. Posłuchała, rysuje dalej, ja spokojnie wypełniam druczki, a córka nagle się zerwała z krzesła i hyc na tamto miejsce. Zawahała się i dążyłam jej złapać rękę nad samą klawiaturą. Urzędniczki zdrętwiały Posadziłam ją znowu na krzesło, wyrażając dezaprobatę za nieposłuszeństwo. Nie było czasu na dłuższe tłumaczenie, bo inni już czekali w kolejce. Jak już sprawa dobiegła końca, mała znów zerwała się z krzesła i podbiegła do tego komputera i przejechała rękami po całej klawiaturze. No i poszedł klap, musiała też jeszcze przeprosić. A komentarz urzędniczek: " Od początku jej się to należało".

Dzisiaj mogłoby się to dla mnie skończyć różnie. Bo nagłaśnia się patologie, które istniały i istnieć będą, aby takim rodzicom jak, powiedzmy ja, odbierać dzieci. O to mi szło, jak napisałam, że demonizowanie klapsów to bzdura. Ale napisałam też o miłości, cierpliwości, intuicji ale to nieważne, prawda?
Historia ma swój dalszy ciąg, chyba ważniejszy w tej sprawie. Otóż, wychodziłyśmy z budynku i mijałyśmy chyba tutejszego pracownika. Córka, ku mojemu ponownemu zaskoczeniu, zwróciła się do niego ze słowami: prosę pana, mama mnie udezyła, niech pan zawoła policję. Popatrzył na mnie, a potem do córki: jak nie chcesz mamusi, to ja ją zabiorę i będziesz miała spokój. Ale jak zabiorę to już nie oddam. Na zawsze! Córce się to jednak nie spodobało i darowała mi wolność Potem była w domu długa rozmowa, zapewniam, że w dobrej atmosferze Dowiedziałam się, że w przedszkolu dzieci były instruowane, aby w przypadku bicia przez rodziców, poszukać pomocy dorosłego albo policjanta. Córka uznała, że to był ten przypadek
Zapewniam, że nie jestem wielbłądem, yyyy...to jest, że rozumiem swoje dzieci i nie traktuję jak kosmitów Czy naprawdę to wyczytałyście z mojego poprzedniego postu?
Chyba to też jest generalizowanie
To wszystko ode mnie. Życzę młodym mamusiom dużo pociechy z dzieci, jak i ja mam. Miłego wieczoru.

[M i T]

[gramakawa]

O swojej refleksji nie napisałam, nie znaczy, że jej nie było. A jak nazwiesz urzędniczki MOPSu, walczące o odebranie dziecka rodzicom, nie zawsze patologicznym Były takie przypadki. I będzie więcej, przy aprobacie podobnych idealistów. Mnie bardzo boli ten "kurs" polityki społeczno-środowiskowej. Jak się wtedy czuje dziecko? Zapewniam cię, że woli sto klapsów od swej matki, niż prezenty od obcych.

Tomek: Zapewniam, że w przeciągu 5 sekund skierowałbym tor myślenia dziecka na coś śmiesznego. Zapomniałaby o kompie natychmiast.

Pracuj w przedszkolu

"Twoja córka nie dość, że została publicznie poniżona przez własną matkę, to jeszcze mentalnie zlinczowana przez obcych ludzi."

Wg mnie to za mocne słowa. To życie, ludzi się nie zmieni, są jacy są i to my się musimy nauczyć z nimi żyć. W miarę bez bluzgów

O swojej refleksji nie napisałam, nie znaczy, że jej nie było. A jak nazwiesz urzędniczki MOPSu, walczące o odebranie dziecka rodzicom, nie zawsze patologicznym Były takie przypadki. I będzie więcej, przy aprobacie podobnych idealistów. Mnie bardzo boli ten "kurs" polityki społeczno-środowiskowej. Jak się wtedy czuje dziecko? Zapewniam cię, że woli sto klapsów od swej matki, niż prezenty od obcych.

Tomek: Zapewniam, że w przeciągu 5 sekund skierowałbym tor myślenia dziecka na coś śmiesznego. Zapomniałaby o kompie natychmiast.

Pracuj w przedszkolu

"Twoja córka nie dość, że została publicznie poniżona przez własną matkę, to jeszcze mentalnie zlinczowana przez obcych ludzi."

Wg mnie to za mocne słowa. To życie, ludzi się nie zmieni, są jacy są i to my się musimy nauczyć z nimi żyć. W miarę bez bluzgów

[M i T]

[gramakawa]

Miło mi jest się z Tobą zgodzić

A temat było o.....

Miło mi jest się z Tobą zgodzić

A temat było o.....

[M i T]

[zenon]

To prawda, i mówi się o tym szeroko w psychologii.

Co nie wyklucza także biologicznych podstaw pewnych różnic w zachowaniu między płciami.

[gramakawa]

post przeniesiony wyżej

post przeniesiony wyżej

[Neska]

gramakawa to o kosmitach bylo do Sinsemilli i jej braku pewnosci co do uczuc przezywanych przez jej dziecko.

Co do sytuacji w urzedzie to wierze, ze ciezko uziemic malca w miejscu i kazac mu czytac Pana Tadeusza na czas kolejki, dlatego ja nie biore maluchow do takich miejsc, a jak juz to pewnie wzielabym core jak arbuza pod pache i wyniosla na zewnatrz na rozmowe. A podobne sytuacje mialam, nie w urzedzie co prawda, ale w sklepie - syn probowal wyniesc dzieciecego manekina z wystawy, bo mu sie spodobal, nie moglam go w ogole odczepic, w zasdzie ciagnelam i jego i manekina ; corka porwala podczas badania lekarzowi latarenke do zagladania w gardla po czym wsdzila mu ja prawie w oko. I multum innych

[gramakawa]

Tak, słodko się takie sytuacja wspomina, mimo różnych perypetii Kiedyś moje dzieciaki, już większe, miały fazę: Mama, jak to było, jak byłam/byłem mały? Uwielbiały tego słuchać, że niby już są takie duże i mądre, choć mądre, to i owszem
Dziękuję i pozdrawiam

Tak, słodko się takie sytuacja wspomina, mimo różnych perypetii Kiedyś moje dzieciaki, już większe, miały fazę: Mama, jak to było, jak byłam/byłem mały? Uwielbiały tego słuchać, że niby już są takie duże i mądre, choć mądre, to i owszem
Dziękuję i pozdrawiam

[Witold Jarmolowicz]

[M i T]

Gramakawa, o ile się nie mylę, pisałaś, ze masz dorosłe dzieci. Skoro tak, to jakim cudem Twoja 4 letnia wówczas córeczka, usłyszała przekaz o zgłaszaniu klapsów na policję? Tego rodzaju procedury chyba wprowadzono od niedawna.

Tomek

[gramakawa]

Córka kilka m-cy temu 18 lat skończyła. Procedury może i wyszły niedawno, ale w przedszkolach wytyczne musiały być wcześniej. Jak masz jakieś dojścia do środowiska nauczycieli przedszkolnych, tych starszych oczywiście, to sprawdź. Jak napisałam, byłam zaskoczona. Telewizje już wtedy nadawały programy o okrutnych rodzicach, ale była mowa o tylko o biciu, znęcaniu się maltretowaniu, klapsy były jeszcze "dozwolone". Jak widać, powoli, niezauważenie, ale stale postępuje ten system kontroli. Może dobrze, że o tym napisałam, bo w perspektywie kilku lat nie widać tego tak wyraźnie. A minęło lat 14, to już prawie pokolenie.
Jeżeli mówi Ci coś nazwisko Łopatkowa, bodajże Maria. To ona rozpoczęła piętnowanie medialne tego problemu już na przełomie lat 80 i 90 tych.
Dodam jeszcze, problem w znęcaniu się nad dziećmi widzę, ale jest to patologia społeczna i margines. Rozdmuchane przez media dają wrażenie powszechności. Niech się rządy zajmą przyczyną patologii i ją usuwają. Z tego co widzę, to chcąc "leczyć raka" wycinają zdrową tkankę za pozwoleniem ogłupionej opinii publicznej.

O! Pani prof. Maria Łopatkowa prowadzi nawet bloga

http://lopatkowa.blog.onet.pl/ ...i niezbyt przychylne ma komentarze. Pouczające

Córka kilka m-cy temu 18 lat skończyła. Procedury może i wyszły niedawno, ale w przedszkolach wytyczne musiały być wcześniej. Jak masz jakieś dojścia do środowiska nauczycieli przedszkolnych, tych starszych oczywiście, to sprawdź. Jak napisałam, byłam zaskoczona. Telewizje już wtedy nadawały programy o okrutnych rodzicach, ale była mowa o tylko o biciu, znęcaniu się maltretowaniu, klapsy były jeszcze "dozwolone". Jak widać, powoli, niezauważenie, ale stale postępuje ten system kontroli. Może dobrze, że o tym napisałam, bo w perspektywie kilku lat nie widać tego tak wyraźnie. A minęło lat 14, to już prawie pokolenie.
Jeżeli mówi Ci coś nazwisko Łopatkowa, bodajże Maria. To ona rozpoczęła piętnowanie medialne tego problemu już na przełomie lat 80 i 90 tych.
Dodam jeszcze, problem w znęcaniu się nad dziećmi widzę, ale jest to patologia społeczna i margines. Rozdmuchane przez media dają wrażenie powszechności. Niech się rządy zajmą przyczyną patologii i ją usuwają. Z tego co widzę, to chcąc "leczyć raka" wycinają zdrową tkankę za pozwoleniem ogłupionej opinii publicznej.

O! Pani prof. Maria Łopatkowa prowadzi nawet bloga

http://lopatkowa.blog.onet.pl/ ...i niezbyt przychylne ma komentarze. Pouczające

[M i T]

[gramakawa]

Ja już nie wierzę, że rząd cokolwiek zrobi, a już na pewno nic dobrego dla Polaków. Dalej uważam, że wtrącanie się rządu przez ustawy do rodziny to ......tu sobie wstaw ulubiony bluzg. Ja tez nie bardzo Ciebie rozumiem, wydawało mi się, że jesteś raczej liberałem, korwinowcem? Czepiasz się już.

Ja już nie wierzę, że rząd cokolwiek zrobi, a już na pewno nic dobrego dla Polaków. Dalej uważam, że wtrącanie się rządu przez ustawy do rodziny to ......tu sobie wstaw ulubiony bluzg. Ja tez nie bardzo Ciebie rozumiem, wydawało mi się, że jesteś raczej liberałem, korwinowcem? Czepiasz się już.

[gramakawa]

[Joannaż]

[Joannaż]

[Joannaż]

[gramakawa]

[Joannaż]

1 w nocy przychodzi sąsiadka:
- Proszę ściszyć tą muzykę. Nie mogę zasnąć, bo ciągle ją słyszę!
- Niemożliwe, ja śpię i jej nie słyszę.

[gramakawa]

Skąd ja to znam?

Skąd ja to znam?

[Joannaż]

Nom. Cienkie są ściany w wielkomiejskich blokach. Zazdroszę Ci tego domu

[gramakawa]

W tym roku już będą zmiany

Kończymy już OT

W tym roku już będą zmiany

Kończymy już OT

[Hannibal]

[Joannaż]

[Hannibal]

[Neska]

Sinsemilla nie wiem czy trzeba konczyc psychologie, zeby rozrozniac podstawowe emocje, jak: strach, zlosc, gniew, zal, radosc, bol, rozczarowanie, smutek, zadowolenie, rozpacz itp.
A jak Twoje dziecko cos przezywa to co, stosz obok i z szacunku nic nie mowisz, czy jak?

placz, krzyk, o ktorym wspomnialas to wg mnie forma przekazu danej emocji a nie ona sama, wiesz, dziecko im mniejsze tym wieksze natezenie placzu czy krzyku, nie zna bardziej zaawansowanych form przekazu, wiec tak wyraza zlosc, niezadowolenie czy jakis komunikat. Noworodki sygnalizuja potrzeby krzykiem, niemowle juz sobie pogaworzy jak ma cieplo, sucho i pelne brzuszek przytulone do mamy, ale jak ma zrobic alarm to jest krzyk na wysokich czestotliwosciach. Biedne mamy wyrzucaja sobie, ze cos nie tak, schizuja, histeryzuja (ja tak mialam przy pierwszym synku, nawet przeleciala mi mysl przez glowe, ze moje dziecko mnie nie akceptuje ), wyrzucaja sobie, ze sa do itp tymczasem to norma (niby truzim, ale sporo mam wpada w te pulapke).
3- latek jak Twoj czy 2-latka i 5latek ja moja szarancza tez sie dra na cale gardelka jak im cos nie pasuje niezaleznie czy jestesmy w chacie czy w w mcu publicznym, jak placza to pelna piersia, jak sie wkurza to napinaja cale cialka w sztywne makarony, rzucaja przedmiotami albo sami rzucaja sie na glebe. Moja rola to taka, zeby uczuc ich bardziej cywilizowanych metod kanalizowania emocji, ale nie moge wymagac, zeby takie maluchy panowaly nad tym. Fakt u starszego synka zdarza sie to juz rzadko, ale ciagle jest.
No i dzieci ucza sie przez obserwacje - jesli ja jestem spokojna, nie dam sie w ciagnac (jak czesto widze na ulicy 'uspokoj sie bo w dupe dam' i szarpanie z nerwami) to szybciej mija i mozemy porozmawiac i sie przytulic. ALe widze tez, ze np jak syn sie wije to coreczka czesto podchodzi zaciekawiona i zaczyna go nasladowac, jest malutka i dla niej o zabawa, udaje ze placze, tez cos rzuci, wiec skoro ona nasladuje brata to syn na pewno nasladuje mnie i moja rola to jakos to wszystko z sensem skanalizowac a nie stac obok i sie zastanawiac 'kurcze czy jesli moje cos przezywa a ja to nazwe zlosc, a nuz sie pomyle bo to inne uczucie to je skrzywdze, niech sie wyplacze i wyzlosci do konca'. Uwazam, ze nie powinno sie zostawiac dziecka samego w takim stanie - placz, zlosc, bo sobie samo nie poradzi. Chyba, ze ma miejsce klasyczny atak, kiedy do dziecka i tak nic nie dociera, wtedy siadam obok i czekam.
Chodzilo mi o to, ze kazdy jest w stanie rozpoznac czy dziecko jest smutne, zmartwione, wsciekle czy zezloszczone.

[Neska]

Hannibal na cos takiego mamy z mezem okreslenie 'arbuz i pod pache' czyli bierzemy jak arbuza (moje maluchy uwielbiaja to okreslenie) i szybka ewakuacja ze strefy zagrozenia

mamy tez z mezem nasz sygnal rozpoznawczy np maz wraca do domu i pyta sie zawsze jak bylo dzis, jesli w odpowiedzi zakrzycze jak Dorota STalinska w Krzyku Sass to znak dla meza, ze musze szybko wyjsc do kina, na zakupy czy na szybko zorganizowany babski wieczor, czy chocby pojechac sobie gdzies autem i pospacerowac, zeby raz dwa zmienic otoczenie i odsapnac.

[Joannaż]

[Neska]

no ale pisalas, ze boisz sie oceniac, z leku przed zlym zinterpretowaniem emocji u dziecka.

[Joannaż]

[zenon]

http://www.youtube.com/watch?v=_E-oNqgFaWw

Nie miej oczekiwań i kochaj wszystko i wszystkich

[M i T]

No proszę, dostał oświetlenia, tfu, "oświecenia", aż twarz mu oduchowiała Jeszcze trochę i złazariewieje

Swoją drogą trzeba mu pogratulować pomysłowości - co tam kapucha za NLP, kiedy można jeszcze większą kapuchę zarobić przemawiając do większego grona "parafian". Wiadomo, że ezo-religijny bełkot ma wzięcie, więc czemu gościu miał by się ograniczać tylko do NLP, kiedy można zarobić więcej.

Marishka

P.S. A tu w jakim "doborowym" towarzystwie :
http://www.youtube.com/us...f/0/JER3uTDQWyA

[zenon]

[M i T]

Ej, Zenek, namieszałeś. Całą nienawiść wczoraj skupiłem na Grzesiaku, a dziś ładujesz Mroczka. A ja Mroczka nienawidzę sto razy bardziej niż Grzesiaka. Mało tego - nie znam Mroczka, a go nienawidzę. Wyobrażasz sobie, co gdybym go znał???

Dżizas, przecież jest jeszcze drugi Pomroczek

Tomek

[zenon]

Mogę Wkleić coś jeszcze

za tą nutrię w paski

[M i T]

Nie no to jest najlepsze :

http://www.mateuszgrzesia...eusz-grzesiak-0

Cytat:

Jego praca jest skuteczna, niepowtarzalna i jedyna w swoim rodzaju - jak nikt inny potrafi tworzyć przebogatą merytorycznie i duchowo chwilę, w której odbiciu odnajdują się jego uczniowie.

Marishka

[zenon]

Chcesz sie zapisać na jakieś szkolenie, że obczytujesz?

[zenon]

http://chomikuj.pl/thomas...e,423494689.mov

2:32




Tomek, usiądź wpierw.

[M i T]

Wydawało mi się, że te "mundrości" tego toksycznego babsztyla już wklejałam w odpowiednim wątku.

Marishka

[zenon]

to nie odnotowałem.

[zenon]

Obczajcie, przedmowa do śniętej ksiunżki:

Cytat:

Byron Kathleen Mitchell (to prawda, że rodzice nadali jej imię By-ron, a właściwie Byron Kathleen Reid) dokonała niezwykłego odkry¬cia związanego z naturą miłości i od tego czasu nieprzerwanie się nim dzieli. Poznasz je dzięki lekturze tej książki. Gdy zrozumiesz, o co chodzi, wszystko stanie się jasne, a metoda czterech pytań zmieni twoje życie. W moim wypadku okazała się ona niezwykle skuteczna. Aby Czytelnicy nie sądzili, że autorka jest kimś niezwykłym i wyjąt¬kowym i że w jakiś sposób różni się od innych ludzi, dzięki czemu jest zdolna do rzeczy, których oni nie potrafiliby dokonać, przedstawię garść faktów z jej życia. Mam nadzieję, że w ten sposób przekonacie się, iż jej metoda może być skuteczna także dla was. Byron Katie, tak jak my wszyscy, prowadziła całkiem zwyczajną egzystencję wypełnio¬ną trudnościami i sukcesami, błędami i mądrymi decyzjami. W dawnych opowieściach z pustyni przybywają mędrcy o długich włosach, ubrani w długie szaty - widać taka była tam moda - którzy nie mogą się powstrzymać, aby nie opowiedzieć innym o swoim od¬kryciu. W Stanach Zjednoczonych tacy mędrcy wyglądają często całkiem zwyczajnie, np. mają długie włosy, polakierowane paznok¬cie i doświadczenia w handlu nieruchomościami. Byron Kathleen Mitchell (wszyscy nazywają ją Katie) była agentem nieruchomości i chociaż nie ma długich włosów i nosi ubrania marki Eileen Fisher, musi mówić o tym, co odkryła. Katie naprawdę pochodzi z pustynnego rejonu kraju, z Barstow, co jest pierwszym faktem, który pojawia się w „micie stworzenia" opi¬sującym dzieje jej niezwykłego odkrycia. Barstow leży na pustyni Mo-jave, w południowej Kalifornii, i jest ostatnim przystankiem na dro¬dze do Arizony. Znajduje się tam bocznica kolejowa, wojskowa baza sił powietrznych i schludne rzędy domków, przed którymi personel bazy uprawia kwiaty; z tyłu rozciąga się szeroki widok na pustynię. Pustynia Mojave jest ponura nawet w kategoriach pustyni - nie ma tam fantazyjnych kaktusów - z drugiej strony jest naprawdę piękna, jeśli człowiek potrafi to dostrzec. Gdybyście o zachodzie słońca po¬szli tam razem z Katie, poczulibyście ciepły powiew wiatru. Skały na¬brałyby delikatnego odcienia brązu i żółci, czerni i czerwieni, a cienie zabarwiły się na niebiesko. Katie zaprowadziłaby was w górę kanio¬nu, gdzie biją ukryte źródełka, a wówczas zaczęlibyście uważać pu¬stynię za przyjazne miejsce i uwierzyli, że była jej nauczycielem. Historia życia Katie jest wyjątkowa, chociaż mogłaby być historią każdego z nas. Kiedyś była szczęśliwą żoną i matką trójki dzieci. Mia¬ła męża, który ją kochał i lubił swoją pracę. Później wszystko zaczęło się psuć, aby pewnego dnia runąć na dobre. Katie przytyła, zaczęła pić, zawładnęły nią gniew i lęk, sypiała z rewolwerem pod poduszką. Chociaż trzymanie rewolweru pod poduszką nie jest w Barstow tak niezwykłe jak w San Francisco, mimo to wzbudziło niepokój człon¬ków jej rodziny Katie nadal prowadziła firmę, lecz czuła się komplet¬nie zagubiona i miała bardzo niskie poczucie własnej wartości. Do te¬go momentu jest to całkiem zwyczajna opowieść i zwyczajne, chociaż bolesne, cierpienie - człowiek wędruje przez życie, rozglądając się dokoła, aż nagle coś nieoczekiwanie go uderza i przyciąga uwagę. Zwykle interesująca część opowieści rozpoczyna się w chwili, gdy główny bohater spada z osła i tak też było w wypadku Katie. Pogrążyła się w głębokim kryzysie i nic nie wskazywało na to, że pro¬blemy rozwiążą się same. Był to głęboki kryzys obejmujący całe jej życie. Rodzina zastanawiała się, czy Katie nie zwariowała. W końcu Katie rozpoczęła leczenie w klinice zaburzeń odżywiania, ponieważ był to jedyny program finansowany z jej ubezpieczenia zdrowotne¬go - ot, taki malutki, praktyczny amerykański akcent. Jednak terapia ani leczenie nie pomogły jej. Pewnego ranka obudziła się i stwierdzi¬ła, że cały świat przewrócił się do góry nogami. Czuła się tak, jakb\ coś zwaliło ją z osła na drodze do Damaszku. Jej życie już nie było takie jak dawniej. Działo się to w roku 1986. Było to jedno z nieoczekiwanych, intensywnych, powodujących transformację doświadczeń, które w Azji określa się mianem oświe¬cenia. Nagle wszystko odwróciło się do góry nogami. Tam gdzie wcześniej odczuwała lęk i rozpacz, teraz w każdej chwili doświad¬czała miłości i życzliwości. Wszyscy byli zdumieni przemianą, która się w niej dokonała - szczególnie dzieci. Mówiły, że mama zmieni¬ła się nie do poznania. Wiedziały, że nie mają się już czego obawiać. Katie stała się serdeczna, słuchała ich, nie wybuchała gniewem i cie¬szyła ich obecnością, pomagając im czerpać radość z życia. Co się stało? Katie dokonała prostego odkrycia. Zauważyła, że daje wiarę własnym myślom i w ten sposób sama budzi w sobie lęk. Kiedy przestała im wierzyć, świat koszmarów prysł. Wewnętrzne konflikty i obawy zniknęły. Zaczęła głęboko współczuć ludziom, którzy doświadczali podobnego cierpienia, i pragnęła opowiedzieć im o swoim odkryciu. Poczucie więzi i miłości legło u podstaw me¬tody, która miała pomóc innym. Oto jak sama to wspomina: Ujrzałam wyminie, w sposób nie budzący żadnych wątpliwości, ze jest zupełnie inaczej, niż mi się zdawało. Moje myśli byty sprzeczne z rze¬czywistością, tworzyły opowieści o tym, jak według mnie powinno wy¬glądać życie. „Mąż powinien być ze mną bardziej szczery", „Dzieci po¬winny mnie darzyć większym szacunkiem". Zrozumiałam, ze zamiast obserwować, co się dzieje, dyktowałam rzeczywistości własne warunki -jakbym potrafiła decydować o jej kształcie. Teraz rozumiem, że prawda jest całkiem inna. Mąż nie powinien być ze mną bardziej szczery - nie powinien, ponieważ nie był. Dzieci nie powinny byty darzyć mnie większym szacunkiem, ponieważ tego nie czyniły. W jednej chwili stałam się miłośniczką rzeczywistości. Od¬kryłam, ze taka postawa jest bardziej naturalna, daje więcej spokoju. Co się dzieje, kiedy człowiek jest szczęśliwy? W życiu Katie doko¬nały się ogromne zmiany: schudła oraz uwolniła się od gniewu i smut¬ku. Inne zmiany zewnętrzne nie sprawiają równie wielkiego wrażenia. Katie powtórnie wyszła za mąż. Utrzymuje bliski kontakt z dziećmi, które, jak to dzieci, robią rzeczy zwyczajne i całkiem niecodzienne. Córka Katie ma własne dzieci, a Katie opowiada o tym, jak asystowa¬ła przy ich urodzinach. Jeden z synów bierze udział w wyścigach mo-tokrosowych i komponuje muzykę rockową w Los Angeles. Drugi jest elektrykiem i ma trójkę dzieci. Zwyczajne życie rodzinne. Również w życiu zawodowym Katie doszło do radykalnej zmia¬ny Kiedy runął jej dawny świat i wyłonił się nowy, zaczęła traktować ludzi w tak serdeczny i świeży sposób, że mieszkańcy Barstow za¬częli mówić o pani, która ma wewnętrzne „światło", promieniujące na zewnątrz. Zaczęli opowiadać Katie o tym, co sprawiało im ból, a ona zapraszała ich do swojego domu, częstowała posiłkiem lub herbatą i sadzała na kanapie. Kazała zapisywać niepokojące myśli, a następnie podsuwała pytania, zaczynając od słów: „Kochanie, czy jesteś pewna, że to prawda?". Nie mówiła nikomu, co robić lub w co wierzyć. Ludzie sami odpowiadali na jej pytania. W rezultacie ich życie ulegało przemianie - czasami zmiany następowały szybko, innym razem - powoli.

[zenon]

Nie da się zaprzeczyć temu, że myśli wywołują emocje, oraz, że emocja w wielu sytuacjach jest efektem bodźca i jego interpretacji.

Ale to jest czysty radykalizm, dobrystyczna ideologia, autorytaryzm, płytkie podejscie do tematu.

Nie dziwię się, że Grzesiak z tego czerpie.

a/ modne
b/ chwytliwe
c/ proste jak konstrukcja cepa
d/ bezpośredni efekt w postaci roześmianego klienta.

Czyli:
a i b/ znajdą się na to chętni i przepłacą za taki warsztat.
c/ da radę taki warsztat zrobić w 1 dzień
d/ w tu i teraz klient się śmieje od ucha do ucha. Jeśli za miesiąc będzie miał zjazd to można całą odpowiedzialność za ten stan zrzucić na niego, + możliwe, że wróci po kolejne nauki, no bo skoro to nie wina metody, to trzeba się doedukować i bulić.

[easy russian]

[Waldek B]

[M i T]

Poniżej przytaczam znakomitą ilustrację pełnowymiarowego dobryzmu (oryginał do wygrzebania w Koszu). Najpierw jest niby słuszne "oburzenie":

[Joannaż]

[M i T]

[Joannaż]

[M i T]

[Joannaż]

Molka, Ty nasza nauczycielko pełnowymiarowego dobryzmu -

[grizzly]

[Joannaż]

[Sana]

Cytat:

Czy optymiści są nienormalni? Marek Matacz/EurekNews.pl 10 października 2011 09:40, ostatnia aktualizacja 09:52 Czy pesymizm jest normą? Okazuje się, że z mózgami optymistów może być coś nie tak. Niepoprawny optymizm zaburzeniem pracy mózgu? Badania z użyciem rezonansu magnetycznego pokazują, że pewne części mózgu optymistów nie pracują tak, jak powinny. Na łamach „Nature Neuroscience″ naukowcy przekonują, że pozytywne nastawienie nie zawsze się opłaca.

dalej: http://nauka.newsweek.pl/...,83173,1,1.html

czyli przemielony:
NATURE NEUROSCIENCE | ARTICLE
How unrealistic optimism is maintained in the face of reality
http://www.nature.com/neu...l/nn.2949.html#

[grizzly]

[quote="Sana"]...czyli przemielony:...[/quote]

No jasne! :-)

Dostajesz codziennie "po ryju", czyli np.
DEFRAUDUJA przyszle emerytury,
np. "poziom nauczania" w szkolach zbliza "siem"
NIEUBLAGANIE do "przyuczania dla przetrwania" NIEPELNOSPRAWNYCH
a ja glosuje na tych co DAJA mi "w morde". :-)
.

[quote="Sana"]...czyli przemielony:...[/quote]

No jasne! :-)

Dostajesz codziennie "po ryju", czyli np.
DEFRAUDUJA przyszle emerytury,
np. "poziom nauczania" w szkolach zbliza "siem"
NIEUBLAGANIE do "przyuczania dla przetrwania" NIEPELNOSPRAWNYCH
a ja glosuje na tych co DAJA mi "w morde". :-)
.

[corium]

Wszystko sie zgadza z jednym wyjatkiem.
To nie jest nadstawianie mordy,tylko nadstawianie d__y

Wszystko sie zgadza z jednym wyjatkiem.
To nie jest nadstawianie mordy,tylko nadstawianie d__y

[Joannaż]

[zyon]

[Użytkownik]

[zyon]

Haj gavro, mam te ksiazke w pliku jakby co!

[zbiggy]

zyon uważaj z tą książką
podobno zdarzyło się że małżeństwo po tej lekturze nie mogło mieć rodziców!

[Mariusz_]

Cytat:

zyon uważaj z tą książką podobno zdarzyło się że małżeństwo po tej lekturze nie mogło mieć rodziców!

[zyon]

[zyon]

Zaczalem czytac, no no

[zyon]

Wiem dlaczego dobryzm mi sie nasunal. Moritz tez duzo pisze wlasnie o podobnej postawie, ktora mozna uznac za "dobrystyczna" a podobno ona tez moze powodowac choroby. Np takie
- "bezustanna koniecznosc zadowalania innych, ktora bierze sie z poczucia bycia
bezwartosciowym i niekochanym"
- "Niska samoocena, ktora sprawia, ze nieustannie starasz sie udowadniac swoja wartosc sobie i innym"

i takie tam. To tz wsygnaly ostrzegawcze, ze cos nie teges.

[Gavroche]

Cytat:

i takie tam. To tz wsygnaly ostrzegawcze, ze cos nie teges.

Coś jak kłopoty w alkowie sugerujące problem kardiologiczny?

Cytat:

i takie tam. To tz wsygnaly ostrzegawcze, ze cos nie teges.

Coś jak kłopoty w alkowie sugerujące problem kardiologiczny?

[plej_tssz]

Może dodam coś od siebie?

Znaczy się niechcę być egoistą to może wystarczyć ale sam chciałbym dojść do ładu i perfekcji w motywowaniu własnej osoby.
Znaczy się również pomagam sobie jak i innym?
Czy nie o to chodzi?

Motywacja , motywacja i chęć działania i w koło Macieju

Postęp , świadomość, dobro.
Może inwestuje w siebie co?
Może ziarna jakie sieje wydadzą takie żniwo ?

Niewiem, nie mnie to oceniać

powodzonka dobrodietowiczom

[zyon]

[zyon]

hmm jezeli to ma byc "superksiazka" wg mitow, no to........to sie wypowiem jak skoncze ale mocno tu wieje czyms na ceha......przynajmniej na poczatku

[Gavroche]

[zyon]

Chalwa jest super wiec odpada, mysle dalej Ostatnio kupilem sobie taka 3kg Koske turecka, i trenuje swoja silna silna wole jedzac po kawaleczku. A jest taka pyszna, ze zjadlbym od razu z polowe

[side]

Ja walcze z czekolada.
Jakos daje rade ale ciezko jest.

[zyon]

Ja gorzka wcinam, czasami to jedyne wegle na jakie mam w ogole ochote

[Gavroche]

[side]

No ja tez gorzka.
Lindt 85vol

[zyon]

Lindt czesto smakuje jak tektura. Wole tez z lidla JD Gross, maja naprawde fajne smaki.

[Gavroche]

[zyon]

Tak dla poddierzenia razgawora: za niemal zupelna darmoche ksiazka, ktora MiTy traktowaly z czcia i naboznoscia niemal jak jakas biblie. Wczesniej bywala na allegro w absurdalnych cenach ok 100 zl a teraz prosze bardzo, za rownowartosc paru browarkow i to noweczka oryginal http://allegro.pl/recepta...2792561247.html

[zyon]

O prosze, 2 zeszly