[tander87]

Ma ktoś pod ręką książkę Życie bez pieczywa? Mam akurat pod ręką zeskanowaną książkę i brakuje mi tu jakiś słów lub zdania. Może ktoś uzupełnić brakujący tekst? Proszę bardzo.

Prawodpodobnie jest to ze strony 260/261.

"Doświadczenia z wieloma tysiącami pacjentów stosujących dietę niskowęglowodanową przekonały nas, że reakcje immunologiczne organizmu odgrywają znaczną rolę w wielu chorobach, a nie tylko w trakcie ograniczania ilości węglowodanów. Dużo za- brakuje tu czegoś
261
węglowodanów w postaci warzyw i owoców. Poza tym program uwzględnia tylko pokarmy pochodzenia zwierzęcego."

[Hannibal]

"Dużo zależy od tego, jak rozwija się choroba, czy sama reakcja immunologiczna jest głównym czynnikiem, a wreszcie czy układ odpornościowy rozpoznaje nośniki choroby."
dalej jest jeszcze dużo tekstu

[gravs]

hm, też mam zeskanowaną wersję tej książki ale ona ma zaledwie 187 stron.
czy jest to jakaś okrojona wersja?

[gravs]

ok, już mam. po prostu jest tak dziwnie zeskanowana ale jest wszystko. po necie krąży wersja z brakującym fragmentem.
a brakujący fragment, gdyby ktoś jeszcze potrzebował, to:

"Dużo zależy od tego, jak rozwija się choroba, czy sama
reakcja immunologiczna jest jej głównym czynnikiem, a wreszcie czy układ
odpornościowy rozpoznaje nośniki choroby.
U osób odżywiających się pokarmem z dużą ilością węglowodanów
zauważalne reakcje immunologiczne pojawiają się później, przede wszystkim
z powodu kiepskiego stanu tkanek (w tym też układu odpornościowego) oraz
na skutek zwiększonej produkcji hormonów kory nadnerczy. Ale z chwilą, układ odpornościowy „upatrzy” sobie jakiś narząd, przejście na dietę
niskowęglowodanową podnosi odporność tkanek narządu na ataki układu
odpornościowego udoskonolanego układu immunologicznego.
Tak więc gdzieś w trakcie rozwoju choroby dochodzi do sytuacji, która
uniemożliwia wyleczenie: „przeciwnicy” otrzymują to samo wzmocnienie i
powstaje sytuacja patowa.
Co więcej, nieuleczalność może być też spowodowana innymi przyczynami.
Często na przykład dochodzi z czasem do utrwalenia nadciśnienia. Można to
wyjaśnić faktem, że w czasie długotrwałej choroby w naczyniach
krwionośnych zachodzą zmiany, które następnie prowadzą do podwyższenia
ciśnienia krwi w wyniku zaburzeń krążeniowych w narządach wewnętrznych,
na przykład nerkach.
Otyłość jest innym przykładem. Stosunkowo łatwo ją leczyć przed
pokwitaniem, ale im osoba starsza, tym leczenie mniej pewne. Niektóre
osoby otyłe, zwłaszcza kobiety, nie tracą na diecie niskowęglowodanowej ani
kilograma.
Wczesne stadia cukrzycy typu II dieta niskowęglowodanowa zwykle
zahamowuje dość łatwo, ale im starszy chory i im dłuższa jest historia jego
choroby, tym szanse na całkowite wyleczenie są mniejsze. To samo odnosi
się do podwyższonego poziomu cholesterolu i kwasu moczowego.
Nie zmienia to faktu, że osoby starsze i chore często korzystają na
ograniczeniu ilości spożywanych węglowodanów. Nawet jeśli nie dochodzi do
zlikwidowania objawów, zdrowszy sposób odżywiania podnosi ogólną jakość
życia. A poza tym, co innego można zrobić? Kontynuować sposób
odżywiania, który spowodował problemy zdrowotne? Trudno to nazwać
alternatywą.
We wszystkich możliwych przypadkach nasz organizm reaguje na stan
chorobowy wywołany nadmiarem węglowodanów zmyślnymi mechanizmami
regulującymi. Za przykład może posłużyć pacjent otyły. Węglowodany są
główną przyczyną jego stanu, a ciało odpowiada na nadmiar węglowodanów
nadprodukcją insuliny. Temu z kolei przeciwstawiają się nadnercza i
produkują więcej kortyzolu (hydrokortykosterolu). Jeśli przyczyna zostanie
usunięta dość szybko (np. ilość węglowodanów w diecie zostanie
ograniczona), opisane przed chwilą skutki mogą ulec odwróceniu. Jeśli
jednak chory nadal je powyżej 72 g cukrowców dziennie, nadprodukcja
insuliny staje się zjawiskiem stałym. Proces dojrzewania płciowego lub ciąża
dodatkowo wzmacniają przeciwne mechanizmy, poprzez hormony płciowe.
Teraz organizm musi wymyślić coś zupełnie nowego – i owszem, robi to,
wywołując oporność insulinową. Komórki robią się „głuche” na insulinę i, w
pewnych warunkach, rozwija się cukrzyca. Najwyraźniej organizm nie ma
innego wyjścia.
Jeśli ograniczenie węglowodanów w zaawansowanym stadium choroby nie
zawsze daje pożądane skutki, nie powinniśmy sobie zaraz mówić, że to nie
węglowodany były przyczyną choroby. Czasem zwyczajnie – niestety –
choroba osiąga punkt, z którego nie ma już powrotu.
JAK ZACZĄĆ
U osób zdrowych i przed osiągnięciem wieku 45 lat wstępny cel w postaci 5-6
jednostek chlebowych dziennie może być osiągnięty już na początku
programu. Oznacza to tylko niewielką ilość cukru i od czasu do czasu coś
słodkiego na deser, odrobinę chleba, nikłą ilość laktozy w mleku i niewielkie
porcje węglowodanów w postaci warzyw i owoców. Poza tym program
uwzględnia tylko pokarmy pochodzenia zwierzęcego."