[gudrii]

http://pl.youtube.com/wat...feature=related
tak sobie pomyslalem o tych osobach chorych na raka i SAMOULECZAJACYCH sie dzieki medytacji czy sportowi..., czy wlasnie nie chodzi tu o limity? , o poznanie samego siebie?? przekroczenie wszelkich granic? osiagniecie "nirwany"? , to czego atleci doswiadczaja po przekroczeniu pewnej bariery kiedy juz nie czuc bolu?, tak jak w tych zawodach...czy tak naprawde decyduje o naszym zyciu tylko nasza wola walki i przetrwania? moim zdaniem tak...
limits? -WHAT limits?!

[Waldek B]

Jeśli oglądałeś "The Secret" to wiesz. Odpowiedz na twoje pytanie jest oczywiście pozytywna. Tylko twoje myśli kształtują twój świat wokół ciebie. Zdrowie zależy od etyki mentalnej. Nie można myśleć o tym czego się nie chce.

Natomiast ja, jak wszyscy jajogłowi mam jeszcze w sumie niepotrzebną tendencje do wchodzenia w szczegóły. Bo np taka medytacja może pomagać w zdrowienu nie tylko "duchowo" gdyż ludzie głębiej oddychają, prostują kręgosłup, dzięki czemu krew lepiej cyrkuluje, dostarcza efektywniej witaminy i składniki do innych organów.

Sport z kolei "oszukuje", gdyż uprawiając go codziennie wyglądałem świetnie, bez grama tłuszczu, przez długi czas nie chorowałem mimo, że odżywiałem się snickersami, ryżem, tuńczykiem i makaronem. Sport sprawił, że wierzyłem w oficjalną piramide pokarmową, ba nawet w fastfoodową dietę Phelpsa "bo przecież super organizm atlety i tak wszystko spali". I tak było do czasu.

Sport to taki detox gdyż wypacasz toksyny jak w saunie. Ale rodzi wiele patologii, wszystkie te chemiczne odżywki, witaminy w proszku, glukozamina, która na stawy nie pomaga, batony proteinowe, napoje izotoniczne, to jest dziś niestety nieodłączną częścią wszystkich dyscyplin i w dłuższej perspektywie potwierdza przysłowie: "szport ist mord".