[Iga]

Interesuje mnie zagadnienie miłości bezwarunkowej.
Słyszałam nieraz ,że rodzice kochają swoje dzieci miłością bezwarunkową-bez względu na wszystko rodzice kochają swoje dzieci.
Kilka lat temu (nie wiem,czy facet żyje jeszcze) widywałam alkoholika,który poniewierał własną matką,słyszałam,ze ją bije,zabiera jej pieniądze,a ta martwiła się o niego bardzo,usprawiedliwiała jego postępowanie,cierpiała,ale go kochała (?) .
Co sądzicie o takiej miłości?

Interesuje mnie zagadnienie miłości bezwarunkowej.
Słyszałam nieraz ,że rodzice kochają swoje dzieci miłością bezwarunkową-bez względu na wszystko rodzice kochają swoje dzieci.
Kilka lat temu (nie wiem,czy facet żyje jeszcze) widywałam alkoholika,który poniewierał własną matką,słyszałam,ze ją bije,zabiera jej pieniądze,a ta martwiła się o niego bardzo,usprawiedliwiała jego postępowanie,cierpiała,ale go kochała (?) .
Co sądzicie o takiej miłości?

[Molka]

Ja myślę że jeśli matka nie cierpi na chorobę psychiczną która w jakiś sposób upośledzać może jej realną ocenę, nie jest strawiona przez alkohol który również może ją wypaczyć to zawsze będzie kochać swoje własne dziecko miłością bezwarunkową...inna sprawa że nie zawsze potrafi okazać tę miłość tak jak oczekiwałoby tego dziecko, ale mimo wszystko miłość ta jest bezwarunkowa, szczera, dozgonna....no przecież każdy z Was ma czy miał rodziców, może wystarczy przeanalizować swoich własnych...?

[M i T]

Tylko małe, bezbronne dziecko kocha bezwarunkowo (cokolwiek przez to się rozumie). W żadnym razie choroba psychiczna matki nie jest istotnym ilościowo czynnikiem, wskutek którego matka nie kocha dziecka.
Miłość, której nie można wyrazić, nie jest miłością, tak jak seks, który się nie realizuje w praktyce, nie jest seksem tylko marzeniem o nim lub statyczną potencją.
Każde małe, zdrowe umysłow dziecko, jest niezwykle przywiązane emocjonalnie do rodziców, ale nie każdy rodzic potrafi kochać dziecko. Uderzająca większość ludzi nie potrafi kochać swoich dzieci, za to skutecznie je krzywdzi w wyniku powieleń nieświadomie przyswojonego wzorca.
Myli się miłość z wieloma stanami emocjonalnymi, szasta się tym pojęciem jak np. szacunkiem. W wielu przypadkach, wielokrotnie wypaplanie czy wyklikanie wielkich słów guzik znaczy, a skutecznie znieczula ich znaczenie.

ps: Mam taką zasadę. Co z tego, jak ja mówię, że kogoś kocham. Ważniejsze jest zadać pytanie partnerowi, czy CZUJE SIĘ przez nas kochanym.

Tomek

na marginesie: ja nikogo nie kocham za nic, bezwarunkowo. Nie byłbym w stanie pokochać kalekiego psychicznie dziecka lub partnerki mnie krzywdzącej.

[M i T]

[Molka]

[M i T]

Nie wiem, czy cokolwiek chciałbym. Ale zwracam uwagę, np. teraz, że co innego błędy wychowawcze, co innego zaś faktyczny obraz uczuć osoby je popełniającej. Nie można kochać, popełniając wciąż błędy będące objawami braku miłości.
Głupio jest nazywać miłością sytuację, gdy matka ciągle daje poprzez różne swe zachowania widoczny znak braku uczucia do dziecka.
Czy mądrze byłoby nazywać miłością sytuację, gdy mąż co jakiś czas popełnia "błąd" małżeński - a to uderzając lub zdradzając żonę, a to obrażając ją, poniżając publicznie czy w 4 ścianach.
Oczywiście, że zapewne bywają momenty, gdy tylko w stołek popijając browca gładząc kałdun, a czasem nawet klepnie po tyłku z żenującym uśmiechem, ale to nie wystarczy, by zwalić na błędy wychowawcze człowieka popełniającego je i będacego w fazie rozwoju prowadzącego do harmonii?
Najczęściej bywa, że nieadekwatni, kompletnie nie znający miłości do siebie, a tym bardziej do dziecka rodzice, są społecznie szanowani, czyści, dobrze zarabiający i - co najważniejsze dla opinii publicznej - stwarzający pozory. Wtedy idealizacja, racjonalizacja, szukanie na siłę pereł w stosie shitu - słowem, obrona świętości i nietykalności rodziców - rozkwita w pełni, realizując się konsekwentnie.

ps: Po co Molka to gadanie o ideałach? Ja nie o tym - w żadnym z postów ja nie o tym. Nigdy nie napisałem o sytuacji idealnej, o dążeniu do raju na ziemi. To nie w moim stylu, zaś problem leży chyba po stronie odbiorcy, który robi mi zastrzyk z takich sugestii. Nie kupuję idealizmu, ja z chęcią zainwestuję w normalność, nie wzbogacając przy tym pokaźnej literatury pełnej fałszywego, pełnego hipokryzji i dwójmyślenia pieprzenia o dobryźmie czy uświęcaniu kata.

Tomek

ps: Gdy nie rozliczysz się ze sprawcą własnych krzywd, albo co gorsza ich nawet nie zauważysz, w ramach działania nieświadomej sfery umysłu, przechowującej niewidzialne złoża wściekłości, możesz skrzywdzić siebie lub innych, a najczęście i siebie i innych. Mówię o faktycznej krzywdzie, a nie o sytuacji, kiedy jakiś klecha zmoczył się w szorty ze świętego oburzenia, bo pani Nieznalska na krzyży penisa powiesiła.

[Iga]

Nie potrafię kochać bezwarunkowo ,dlatego temat miłości bezwarunkowej mnie zainteresował.
Nie potrafię kochać kogoś,kto wyrządza ,czy wyrządził mi krzwywdę.Nie wiem,jak byłoby w przypadku moich dzieci,bo one mi krzywdy nie zrobiły. Gdyby mi zrobiły ,to pewnie bardzo by mnie to bolało,tymbardziej,że krzywda spotkałaby mnie ze strony kogoś,kogo kocham nad życie (tak,nad życie).

Mam przed oczami tę starszą kobietę,którą syn obrzucał wyzwiskami,był pijany,a ona go usprawiedliwiała ze łzami w oczach.Mówiła,że pije dlatego,żeby nie czuć bólu-był chory.
Nie było w niej nienawiści-tak wyczułam.Martwiła się o niego,słowa jego mogły ją boleć,ale nie wypowiedziała ani jednego słowa,które świadczyłoby o nienawiści do syna,a wręcz przeciwnie.

Nie każdy rodzic kocha swoje dzieci.

Nie potrafię kochać bezwarunkowo ,dlatego temat miłości bezwarunkowej mnie zainteresował.
Nie potrafię kochać kogoś,kto wyrządza ,czy wyrządził mi krzwywdę.Nie wiem,jak byłoby w przypadku moich dzieci,bo one mi krzywdy nie zrobiły. Gdyby mi zrobiły ,to pewnie bardzo by mnie to bolało,tymbardziej,że krzywda spotkałaby mnie ze strony kogoś,kogo kocham nad życie (tak,nad życie).

Mam przed oczami tę starszą kobietę,którą syn obrzucał wyzwiskami,był pijany,a ona go usprawiedliwiała ze łzami w oczach.Mówiła,że pije dlatego,żeby nie czuć bólu-był chory.
Nie było w niej nienawiści-tak wyczułam.Martwiła się o niego,słowa jego mogły ją boleć,ale nie wypowiedziała ani jednego słowa,które świadczyłoby o nienawiści do syna,a wręcz przeciwnie.

Nie każdy rodzic kocha swoje dzieci.

[Molka]

Cytat:

Głupio jest nazywać miłością sytuację, gdy matka ciągle daje poprzez różne swe zachowania widoczny znak braku uczucia do dziecka.

No dobra nazywać, oceniać można zwłaszcza gdy stoi się z boku, ale mi chodzi jeszcze o coś innego, może to zabrzmi absurdalne co teraz napisze ale czy istnieje coś takiego? matka nie radzi sobie z wychowaniem, nie umie, nie potrafi no bo do cholery czasem ktoś w czymś może być nieudolny, tak jak uczeń nie jest w stanie np. zrozumieć matematyki, przez całe swoje życie nigdy nie zrozumie np. całków bo jego mózg, intelekt mu na to nie pozwala, jakoś przebrnie przez to przechodząc z klasy do klasy ale nigdy tego nie poczuje...tak ta matka nie wie jak mówić do tego dziecka, jak postępować by nie ranić, jest impulsywna, im bardziej chce tym bardziej jej nie wychodzi, jednym słowem "kiszka"...dziecko dostaje klapsa bo matka nie potrafi powtarzam nie wie jak ponieważ sama była podobnie traktowana przez swoją matkę....jednym słowem ma problem...i teraz pytanie czy kocha swoje dziecko bezwarunkowo? No do cho..ry uważam że tak...ileż to matek uderzy a potem płacze i całuje malca....takie jest życie ...

Tomek ja nie mówie teraz o skrajnej wyprutej z uczuć, totalnie planktonicznej, zdegenerowanej wódą matce...to jest troche inny problem, ona może faktycznie nie kochać, bo ona kocha swego "kłonkubynta" , mówie o przeciętnych polskich rodzinach...gdybyś tu na forum zrobił ankietę z pytaniem czy forumowicze czują się kochani i czy matki kochają ich...90 % odpowie tak, jestem tego pewna....

oczywiście ja mówię o miłości matka- dziecko...ew. vice vrsa...

nie każda matka kocha ale znaczna większość tak...

[M i T]

[xvk]

[Molka]

[M i T]

[xvk]

[Molka]

[Molka]

[xvk]

[Iga]

[Magdalinha]

Matka nie musi być z marginesu społecznego, żeby nie kochać dziecka.
Znam syna wychowywanego przez taką matkę. Ona go poniżała wielokrotnie, mówiła, że żałuje, że go urodziła, w środku nocy wyrzucała na głęboki mróz itp. W szkole podstawowej miał przydomek Stalin - był taki twardy. To była typowa rodzina na wsi. Niestety jak ten syn dorósł to zmarnował swoją bardzo ciężką ręką dwójkę utalentowanych dzieciaków, które daleko nie zaszły przez psychiczne blokady.

A dzieci oczywiście, że zawsze na początku kochają swych rodziców miłością bezwarunkową.

[Molka]

[xvk]

A czy ktoś kogoś personalnie tu umniejszał? Nie rozumiem Twojej wypowiedzi. Dotąd była dyskusja o jakiejś tam przykładowej matce.
Chyba, że Ty chciałaś mnie umniejszyć, pisząc o Tinie do mnie?

[Iga]

[Molka]

[Magdalinha]

[xvk]

[Molka]

[M i T]

[Iga]

[Magdalinha]

[M i T]

Magdalinha, coś mi musiało umknąć, może jakiś link? Bo nie wiedziałam, że piszesz o konkretnym przypadku, to zmienia postać rzeczy.

Chodzi o Twój post z 20:44? A później się zrobiło znów ogólnikowo i dlatego nie zrozumiałyśmy się. Jasne, że tamtą konkretną matkę można określić socjopatką. Zresztą, ja akurat jestem ostatnią osobą, która by usprawiedliwiała rodziców.

Marishka

[Magdalinha]

to jest 3 post od góry na tej stronie

nie wiem czy dobrze zalinkuję:
http://www.dobradieta.pl/...er=asc&start=15

[Molka]

[Magdalinha]

Rzecz działa się na wsi ~30 lat temu a tam ludzie "nie szczypali się" i nie "donosili" na siebie. Przypadek jest trochę skrajny - ale wydarzył się w rodzinie, która nie była z marginesu.

[M i T]

[M i T]